در شهادتم گریه نکنید
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «محمدباقر حاجی‌یوسفی»، بیستم فروردین سال ۱۳۳۹، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش کاظم، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت، تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و کشاورز بود. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، سی‌ام آذر ماه سال ۱۳۶۰، با سمت آر‌پی‌جی‌زن در گیلانغرب توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید محمدباقر حاجی‌یوسفی:
خدایا! تو میدانى قلمى که به دستم مىچرخد، فقط به خاطر رضاى تو است. تو را در همه جا و در همه حال و در تمام فکرهایم مى‌خواهم. خدایا! آن چنان قدرتى به من عطا کن تا در مقابل سختىها و رنج‌ها ایستادگى کرده، مو به مو، دستورات رهبرم را اجرا نموده، از اسلام، دین، مکتب و وطنم دفاع کنم.
خدایا! عاجزانه از تو مى‌خواهم که رهبر بزرگ اسلام و امید مستضعفان جهان را که همانا غیر از امام خمینى نمیتواند باشد تا انقلاب حضرت مهدى(عج) و در کنار آن حضرت، نگهدارى. خدایا! ما را در این راه که راه حسین(ع) و جدش حضرت محمد (ص) هست، یارى کن.
خدایا! ما را یارى کن تا خون در بدن داریم در مقابل کافران ایستادگى کرده، از حریم اسلام عزیز دفاع نماییم. خدایا! پدران و مادرانى که جوانانشان را در راه اسلام دادهاند با شهداى صدر اسلام محشور فرما. سلام مرا به مادرم رسانیده و بگویید که من فقط براى حفظ قرآن و اسلام با کافران جنگیدهام و چنانچه شهید شدم، به هدفم رسیدهام.
از پدر، مادر، خواهران و برادرانم مى‌خواهم که در شهادت من گریه نکنند؛ چون مىدانید که مرگ حق است، پس چه بهتر این مُردن در راه حفظ سنت و پاسدارى از حریم خاک وطن باشد و بدانید که خداوند دیدارش را به شهدا وعده فرموده است. در آخر از همه حلالیت طلبیده... مرا ببخشید که اخلاقم تند بود.
