در آخرین بدرقه‌اش حالت خاصی داشت

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید نورالله احمدی» دهم تیرماه ۱۳۳۸ در شهر ایوان‌کی از توابع شهرستان گرمسار به دنیا آمد. پدرش عباسعلی، کشاورزی می‌کرد و مادرش منیرخانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. سرباز ارتش بود. سی‌ام تیرماه ۱۳۶۱ در همدان دچار سانحه رانندگی شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.

در آخرین بدرقه‌اش حالت خاصی داشت

آخرین باری که می‌خواست به جبهه برود، همه‌ فامیل برای بدرقه به منزل ما آمدند. حالت خاصی داشت. چهره‌اش نورانی شده بود. طوری با همه خداحافظی می‌کرد و حلالیت می‌طلبید که گویی دیگر برنمی‌گردد. در طول خدمت سربازی‌اش، هفده ماه در خط مقدم بود. دفعه‌ آخری که به محل خدمتش می‌رفت، در مسیر راه نزدیک سر پل ذهاب ماشینش با یک کامیون تصادف کرد و مجروح شد. او در بیمارستان تهران به شهادت رسید.

(به نقل از خواهر شهید)

از خدا خواستم که به من صبری بدهد که بتوانم داغ فرزندم را تحمل کنم

از بیمارستان به خانه‌ خواهرش زنگ زدند و گفتند: «برادرت مجروح شده.» رفتیم بیمارستان و دیدیم که او شدیداً مجروح است. آن‌قدر بدنش جراحت برداشته بود که با خودم گفتم: «دیگه امیدی به زنده بودنش نیست، او شهید می‌شه.» همان‌جا از خدا خواستم که به من صبری بدهد که بتوانم داغ فرزندم را تحمل کنم. توی همین فکر بودم که آقای دکتر آمد.

گفتم: «آقای دکتر! تو رو خدا کاری بکن.»

دکتر گفت: «متأسفانه دیگه از دست من کاری بر نمیاد!» طولی نکشید که شهید شد.

(به نقل از مادر شهید)

علاقه ویژه به روحانیت

بعد از شهادتش، جمعی از دوستانش به منزل ما آمدند. گفتند: «اون‌قدر نورالله به روحانیت، امام و شخصیت‌هایی مثل شهید مطهری و شهید بهشتی علاقه داشت که صحبت‌هاشون رو به صورت مجموعه‌ای در آورده بود و بین سرباز‌ها پخش می‌کرد.»

(به نقل از برادر شهید)

انتهای متن/