انگار خدا برایم فرشته فرستاده بود
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید منصور احتشامی» فرزند فضل‌الله، بیستم فروردین ۱۳۴۴ در تهران متولد شد. خانواده او اصالتاً دامغانی بودند. در لوشان از توابع استان گیلان بزرگ شد و تا سوم راهنمایی در آنجا درس خواند. دوران نوجوانی او با اوج‌گیری انقلاب اسلامی گره خورد. او بسان جوانی پرشور در صف تظاهرات شرکت می‌کرد و در شب‌های ظلمت اعلامیه‌های نور را پخش می‌کرد.
تربیت الهی داشت
انقلاب به پیروزی رسید و اندکی بعد در سال‌های دفاع دلیرانی ملت ایران در برابر دشمنان آب و خاک و ناموس فرارسید. منصور به خدمت مقدس سربازی رفت، اما افتخار حضور در جبهه‌های نور برایش فراهم نشد. از این رو بعد از اتمام خدمت سربازی بلافاصله داوطلبانه از طریق بسیج عازم جبهه‌های نبرد شد تا وظیفه‌اش را نسبت به میهنش ادا کند.
مادر منصور نقل می‌کند: «همیشه به من می‌گفت: مادر! تو از من راضی باش. من فقط برای او دعا می‌کردم. او خودش تربیت الهی داشت. خیلی ازش راضی بودم. انگار خدا برایم فرشته فرستاده بود. در کار‌های خانه کمکم می‌کرد. هرچی از خدا می‌خواست همون می‌شد.»
منصور مؤدب، معتقد و متواضع بود و با شور و علاقه‌ای وصف نشدنی در جبهه حضور پیدا کرد. منصور عاشق اسلام و میهنش بود. مرد نجیبی که برای پریدنش بال لازم نبود. سوار بر موج‌های پرتلاطم، خودش را به آب وآتش می‌زد. بر جانماز سنگرش آن‌قدر یا رب خواند تا شاخه سبز قنوتش وقت ملاقات با خدا را در بیست و نهمین روز از تیرماه ۱۳۶۶ برایش رقم زد. در جزیره مجنون در عملیات تک جنوبی با اصابت ترکش به بدن مطهرش به شهادت رسید.
منصور تمام هستی‌اش را در بی‌نام و نشانی تقدیم خدا کرد. تنها پلاکی از او به جای ماند و خودش در خدا گم شد. ده سال مفقودالأثر بود. بعد از ده سال چند پاره استخوان او را تشییع و در گلزار شهدای شهرستان دامغان دفن کردند.
انتهای متن/
