«محمدرضا» در خانواده‌ای بالید که از مریدان ولایت بودند
به گزارش نوید شاهد سمنان، می‌گویند متولدین مرداد، محبوب همه هستند و همچون نوستاره‌ای، آنها طرفداران خود را برای درخشش جذب می‌کنند. سخاوت فوق‌العاده‌ای دارند. آنها صداقت و وفاداری را ارج می‌نهند.
محمدرضا در خانواده‌ای بالید که از مریدان ولایت بودند
«شهید محمدرضا وفائی‌نژاد» یکم مرداد ۱۳۳۸ هجری شمسی، در روز‌هایی گرم و تابستانی، بر گرمای محفل خانوادگی می‌افزاید و در شهرستان بهشهر چشم به جهان هستی می‌گشاید. در خانواده‌ای می‌بالد که از محضر عالمان دین بهره‌ها جسته و پیرو اهل بیت (ع) و از مریدان ولایت بوده‌اند.
محمدرضا از خردسالی بانگ اذان و صوت قرآن می‌شنود. پیش از آنکه بر او واجب شود، نماز می‌خواند و روزه می‌گیرد و با قرآن مأنوس است. جانش با خداپرستی اسلامی سرشته می‌شود. پدرش پلیس شهربانی است و هر از گاهی او را همراه خود به مجالس وعظ و بحث می‌برد و در حد توان خویش پاسخ می‌گوید.
او به اشاره دل شعر می‌گوید
محمدرضا مقدمات درس و تحصیل را در محل سکونتش، شهرستان ساری فرامی‌گیرد و با کوچیدن به شهرستان دامغان، مسیر معرفتی خود را ادامه می‌دهد و از ادب و آداب زمان بهره‌ها می‌برد. گاه‌گاه به اشاره دل شعر می‌گوید و چیزی می‌نویسد. سال آخر دوره متوسطه را در تهران و در رشته برق به پایان می‌رساند و دیپلم می‌گیرد. آن روز‌ها تهران مثل امروز، شلوغ نبود و زندگی در آنجا برای درس و تحصیل با تحمل غربت‌ها و دشواری‌هایی همراه بود که محمدرضا آن روز‌ها را بدون اینکه اسیر زرق و برق‌های پایتخت شود، با سربلندی سپری می‌کند.
از رویارویی با حوادث زمانه ابایی ندارد
آرزوی هر جوان دانش‌پژوه این است که به دانشگاه راه یابد و لیسانس بگیرد؛ اما محمدرضا حضور در صحنه‌های انقلاب اسلامی را بر ادامه تحصیلات دانشگاهی ترجیح می‌دهد و به نظام مقدس سربازی روی می‌آورد تا دوره خدمت زیر پرچم خود را طی کند. محمدرضا با آن پشتکار و آن هوش و حافظه، به اندک مدتی در بین همرزمان، ممتاز می‌شود و به کمک همه علوم‌وفنون و تجاربی که آموخته، به دفاع مقدس از آرمان‌های انقلاب اسلامی برمی‌خیزد. آداب معاشرت را به خوبی می‌داند و از رویارویی با حوادث زمانه ابایی ندارد؛ حتی هنگامی که براثر شلیک خمپاره، دشمن سنگی بزرگ از بالای سنگر می‌غلتد و روی او سقوط می‌کند، تا زمانی که او را نجات دهند به بذله‌گویی و شعرخوانی می‌پردازد و همه را روحیه می‌دهد. این دلاور بیست‌واند ساله به دنبال این حادثه روز در بیمارستان بستری می‌شود.
سرانجام یازدهم آذرماه ۱۳۶۰ در منطقه مهران در طرحی موسوم به ذوالفقار، در حالی که از عرض کانال و در مسیر دید دشمن عبور می‌کرده، مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و به مقام والای شهادت نایل می‌گردد. پیکر پاکش در گلزار شهدای شهرستان دامغان به خاک سپرده شده است.
انتهای متن/
