جان ناقابلم، تنها چیزی بود که در راه خدا و میهنم می‌توانستم بدهم
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید غلامرضا ایجی بیست و نهم دی ۱۳۴۰ در شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش محمدعلی و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم آذر ۱۳۶۰ در گیلانغرب توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر او را در گلزار شهدای روستای ده‌نمک زادگاهش به خاک سپردند.
فرازهایی از وصیتنامه شهید:
مرگ مرا هرچه زودتر فراموش کنید
پدر و مادر عزیز! «به کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده نگویید، بلکه آن‌ها زنده‌اند و پیش خدای خود روزی می‌خورند» این را کتاب خدا می‌گوید، پس در این صورت که من در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل کشته شدم، هیچ ناراحت نباشید، چون من در راه خدا کشته می‌شوم، پـس سعی کنید که مرگ مرا هرچه زودتر فراموش کنید.
پدر عزیز! من که در این هفت جهان حتی یک ستاره هم نداشتم به شما ببخشم، امیدوارم که مرا حلال کنید. مادر عزیز! تو هم مرا حلال کن. زیاد برای من گریه نکن، چون روح من ناراحت میشود. از اینکه همیشه در زندگی فردی بداخلاق بودم، امیدوام که مرا ببخشید.
جان ناقابلم، تنها چیزی بود که در راه خدا و میهن خود می‌توانستم بدهم
پدر و مادر عزیزم! مـن ایـن وصیتنامه را در روزی می‌نویسم که همین امشب حمله می‌کنیم، یعنی روز دوشنبه ۱۶ آذرماه. سلام مرا بـه کلیه دوستان، آشنایان، برادرانم و خواهرم برسانید. پدر و مادر عزیزم! خیلی دلم می‌خواست که یک بار دیگر شما را می‌دیدم، اما موفق نشدم. سعی کنیـد کـه مـرگ مـرا هرچه زودتر فراموش کنید، چون جان ناقابل من تنها چیزی بود که آن را در راه خدا و میهن خود می‌توانستم بدهم.
انتهای متن/
