خودش را برای دوستانش به آب و آتش می‌زد
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید حسین شعبانی هشتم شهریورماه ۱۳۴۳ در روستای ابراهیم‌آباد دامغان به دنیا آمد و بیست بهار و زمستان زیست. پدرش غلامعلی اهل روستای سبحان بود. حسین تحصیلات ابتدایی را در مدرسه فیضیه روستای سبحان گذراند و برای ادامه تحصیل به مدرسه راهنمایی اقبال لاهوری قدرت‌آباد رفت.
خودش را برای کسانی که دوستشان داشت به آب و آتش می‌زد
در کار کشاورزی به پدر و در امور خانه به مادر کمک می‌کرد. شوخ طبع بود و شیطنت‌های شیرین خودش را داشت. بزرگتر می‌شد و به خانواده‌اش علاقه‌مندتر. زرنگ بود و باهوش. برای همه کارهایش دلیل داشت. خودش را برای کسانی که دوستشان داشت به آب و آتش می‌زد. عاشق رفتن به مسجد بود. به هر بهانه‌ای از مسجد سر درمی‌آورد. برای نماز خواندن، دعا، قرآن خواندن یا تمیز کردن مسجد؛ بعضی شب‌ها حتی در مسجد می‌خوابید.
بیشتر بخوانید: به استقبال مرگ بروید قبل از اینکه به سراغتان بیاید
مداح و عاشق اهل بیت (ع) بود
مداح و عاشق اهل بیت (ع) بود. پس از شروع جنگ بدون اطلاع پدر و مادر، سراسیمه به جبهه رفت؛ اما بار دوم با رضایت آن‌ها راهی شد. از طرف جهاد سازندگی در عملیات والفجر سه راننده لودر بود که بر اثر موج انفجار از روی لودر پرت شد و در بیمارستان اصفهان بستری گردید؛ اما دوباره به جبهه برگشت و سپس در سیاه سمنان به عنوان راننده استخدام شد.
حسین بی‌سر به خانه بازگشت
حسین بیش از پانصد روز در جبهه ماند و جنگید و سرانجام در بیست و پنجم اسفند ۱۳۶۳ در عملیات بدر و در شرق دجله با برخورد گلوله به بدن و از دست دادن سر، بر خوان ربوبی نشست، اما پیکر مطهرش در امامزاده محمد روستای ابراهیم‌آباد دفن شد.
انتهای متن/
