مدافعان سلامت مانند رزمندگان دفاع مقدس مظلوم‌‌اند

به گزارش نوید شاهد سمنان، دکتر محمدتقی فتحعلیان، پزشک جانباز و آزاده دفاع مقدس در گفتگو با نوید شاهد گفت: با عنایت خداوند متعال در ۱۹ سالگی پس از اخذ دیپلم به خدمت مقدس سربازی رفتم و به عنوان درجه‌دار وظیفه ارتش در لشگر ۹۲ زرهی اهواز در بهداری تیپ خدمت می‌کردم. پس از هفت ماه خدمت در سی و یکم تیرماه ۶۷ در منطقه شلمچه زمانی که در حال تخلیه مجروحان بودیم با تک دشمن مواجه شدیم و پس از مجروح شدن به اسارت دشمن درآمدم.

بیست و دوم شهریور ۶۹ آزاد شدم و پس از آزادی در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته و در سال ۷۸ فارغ التحصیل شدم و تاکنون در دانشگاه علوم پزشکی در سمت‌های مختلف مشغول خدمت بوده‌ام و در حال حاضر در سمت مدیر درمانی دانشگاه در ستاد فعالیت دارم.

شهامتش من را تحت تاثیر قرار داد

این پزشک جانباز و آزاده با مروری بر خاطرات جنگ گفت: در جبهه شاهد مجروح شدن و یا شهید شدن رزمندگان زیادی بودم که از آشنایان نبودند و به بهداری می‌آوردند. غروب یک روز گرم در کنار بهداری نشسته بودیم که صدای گلوله‌های توپخانه بعثی‌ها آمد و یکی از یگان‌های ارتش را به گلوله توپ بست. بعد از مدت کوتاهی چندین آمبولانس آژیرکشان وارد بهداری شدند. بلافاصله برای تخلیه مجروحان به سمت آمبولانس‌ها رفتیم. درب یکی از آمبولانس‌ها را باز کردیم، یک درجه‌دار آرام نشسته بود و در کنارش چند مجروح بودند. رفتیم سراغش درحالی‌که پا از مچ به شدت آسیب دیده و تا حد قطع بود خونسرد گفت من خودم می‌آیم شما به دیگران برسید. شهامتش من را تحت تاثیر قرار داد. در یکی از آمبولانس‌ها یک استواری بود درحالی‌که مغزش متلاشی شده بود او را روی برانکارد گذاشتیم اما طاقت نیاورد و شهید شد؛ در جیبش عکس سه فرزندش بود که به شدت من و تمامی همکارانم را منقلب کرد.

جبهه؛ دانشگاه تعلیم و تربیت

فتحعلیان جبهه را دانشگاه تعلیم و تربیت دانست و اضافه کرد: جبهه به ما درس ترجیح دادن امنیت مردم بر امنیت خودت، درس گذشت و ایثار از بهترین داشته‌هایت برای دین، وطن و ناموست، درس مهربانی، مقاومت، صرفه‌جویی و همزیستی در کنار یکدیگر را آموخت. جبهه درس عبادت، بندگی، ولایت‌مداری را به همه آنان که آن را خدایی درک کردند آموخت.

شرایط پزشکان در زمان کرونا مظلومانه‌تر از رزمندگان در دفاع مقدس بود

وی با بیان اینکه ایثار در هر کجا و در هر سنگر خدمتی که باشد مقدس است خاطرنشان کرد: پزشکان، پرستاران، بهکاران و حتی داوطلبان همه واقعا در امر مبارزه با ویروس کرونا از جان مایه گذاشتند. خصوصا در روز‌های ابتدایی که همه مردم می‌ترسیدند و بسیاری از مدیران وارد بیمارستان نمی‌شدند و لوازم حفاظتی مناسبی هم نبود این همکاران، مردانه ایستادند تا سلامتی مردم به خطر نیفتد. گاهی همکار پرستار و پزشک چند روز منزل نمی‌رفت تا خانواده‌اش آلوده نشوند. دشمن، با دوران جنگ تحمیلی خیلی متفاوت بود؛ این شرایط خیلی مظلومانه‌تر بود.

آزادگان زنده ماندند تا نام شهیدان گمنام نماند

این پزشک جانباز و آزاده با اشاره به آیه ۲۳ سوره احزاب «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله ...» تصریح کرد: آری! این مصداق آزادگان سرافراز کشورمان در دوران اسارت است. مردانی که تا آخرین لحظه اسارت به عهدشان با خداوند، نظام و امامشان وفادار ماندند؛ آمدند آن‌طور که رفته بودند، مقاوم، استوار و امیدوار. سال‌های درد، فراق و زندگی در بدترین شرایط نتوانست سرِ آن‌ها را خم کند. صبورانه ولی مقتدر، اسارت را پشت سر گذاشتند و با کوله‌باری از خاطرات تلخ و شیرین که هر کدام درس بزرگ استقامت و آزادگی است به میهن بازگشتند؛ زنده ماندند تا نام شهیدان گمنام نماند. من مدت ۹ ماه در منطقه نهروان بغداد و مابقی دوران اسارت را در استان بعقوبه اردوگاه ۱۸ بودم. مدت دو سال و نیم دورترین افق نگاهم دیوار سوله‌های ۸۰۰ نفره محل نگهداری اسرا و یا سیم‌های خاردار محوطه بود و مهمترین آرزویم دیدن سیاهی شب یا یک ستاره و نوشیدن یک استکان آب یخ و یا یک لیوان چای شیرین. پرکردن اوقات فراغت بدون امکانات سخت‌افزاری و یا نرم‌افزاری، حفظ کامل قرآن، تفسیر، ادعیه و زیارات، تسلط بر چند زبان بدون امکانات و فقط با تدریس سایر اسرا؛ گذراندن مقاطع تحصیلی با استفاده از کاغذ تاید و سیگار، سوزن دوزی با استفاده از نخ پتو و لباس اسارت و سوزن درست شده از سیم خاردار ازجمله خاطرات من از اسارت است.

عزاداری در اسارت حبس و محرومیت برای اسرا درپی‌داشت

وی در ادامه اضافه کرد: ماه محرم که می‌رسید حزب بعث مانع عزاداری آشکار اسرا می‌شد ولی نمی‌توانست جلوگیری کند، اما سختی‌های خودش را هم برای بعثی‌ها داشت و هم برای اسرا. یک طرف مانع تراشی و تهدید که نشود و طرف دیگر، باید بشود و این بین، حبس و محرومیت چند روزه از هواخوری و آب و غذا بود. تا اینکه با وساطت مرحوم حاج آقا ابوترابی سرور آزادگان کمی از مزاحمت‌ها کم می‌شد، ولی اسرا نیز رعایت می‌کردند.

بینش نسل جوان را نسبت به حقوق خود اعتلا بخشیم

فتحعلیان در خصوص ترویج فرهنگ ایثار و شهادت اظهار داشت: قال الصادق (ع): «لا يَزالُ العَبدُ المُؤمِنُ يُوَرِّثُ أهلَ بَيتِهِ العِلمَ وَ الأَدَبَ الصّالِحَ، حَتّى يُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَميعا حتی؛ مومن همواره خانواده خود را از دانش و ادب شایسته بهره‌مند می‌سازد تا همه آن‌ها را وارد بهشت کند و حتی تلاش می‌کند تا صغیر، کبیر، خادم و همسایه‌اش نیز جا نمانند.» ما باید همه نسبت به هم مسئول باشیم. درست است زنده نگه‌داشتن فرهنگ ایثار، شهادت و کار جهادی برای نجات کشور یک ضرورت است، ولی اگر می‌خواهیم از مشکلات رهایی یابیم و می‌خواهیم رفتار و کردارمان مورد سوء استفاده بیگانگان قرار نگیرد باید بینش مردم به خصوص نسل جوان را نسبت به حقوق قانونی خودشان و آنچه که حقوق حکومت بر آن‌ها است اعتلا بخشیم. تا به هم احترام بگذاریم و فقط در امور خیر از هم سبقت بگیریم.

شهدا از ما نخواهند گذشت

فتحعلیان در پایان تصریح کرد: با ولایت فقیه باشیم تا به این مملکت آسیب نرسد. بدانیم که شهدا از خون خود به راحتی گذشتند که ما باشیم، ولی در قیامت به راحتی از ما مسئولان نخواهند گذشت.

گفتگو از حمیدرضا گل‌هاشم