دست سهراب از دست امام جدا شد!
چهارشنبه, ۰۵ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۱۷
نوید شاهد - مادر شهید "سهراب الیکایی" نقل می‌کند: «خواستم داد بزنم: امام! سهراب رو بگیر. موج دیگری که آمد بلند بود. بلندی‌اش به آسمان هم می‌رسید. دست سهراب از دست امام جدا شد و رفت ...» نوید شاهد سمنان در سالگرد شهادت، شما را به مطالعه زندگی این شهید والامقام دعوت می‌کند.
انگشتان هر دو پایش را از دست داد
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ نوزدهم اردیبهشت ۱۳۴۴ همت‌علی و معصومه در روستای نورالدین گرمسار، چهارمین فرزند خود، سهراب را در آغوش گرفتند. او در ییلاق، در دامنه کوهی به نام «سرحر» به دنیا آمد. پنج برادر و یک خواهر دارد.
شهید سهراب الیکایی ابتدایی را در همان روستا درس خواند ولی برای گذراندن دوره راهنمایی پیاده به روستای شه‌سفید می‌رفت. پدر با ماندن در برف و یخ‌بندان، انگشتان هر دو پایش را از دست داد. برای گذراندن زندگی خانواده به دنبال گوسفندها می‌رفت. هر روز سوار بر چارپایی می‌شد و به کوه می‌رفت. مادر به قالی‌بافی مشغول شد. در این اوضاع سهراب درس می‌خواند و کمک حال پدر هم بود. برای ثبت‌نام در دبیرستان به گرمسار رفت و تا سال سوم درس خواند.
بعد از گذراندن دوره آموزشی سربازی به کردستان منتقل شد و پس از پنج ماه در سپاه استخدام شد. مدتی بعد به جبهه جنوب اعزام شد. خنثی کردن مین، بی‌سیم‌چی گروه شناسایی و نگهبانی انرژی اتمی اهواز از مسئولیت‌های او بود.
دست سهراب از دست امام جدا شد!
مادر سهراب نقل می‌کند: خواستم داد بزنم: «امام! سهراب رو بگیر.»
موج دیگری که آمد بلند بود. بلندی‌اش به آسمان هم می‌رسید. دست سهراب از دست امام جدا شد و رفت. از خواب پریدم. عرق سردی روی پیشانی‌ام نشست. نگران بودم. با خودم گفتم: «حتما اتفاقی افتاده که سهراب، امام خمینی رو تنها گذاشت و رفت.»
آن روز خبر شهادت او را شنیدم.
در اول آذر ۱۳۶۲ سهراب و گروهی از دوستانش برای خنثی کردن مین رفتند. با منفجر شدن مین در منطقه پنجوین، پهلوی سهراب با ترکش مجروح شد و به شهادت رسید. مزار او را در گلزار شهدای شهرستان گرمسار واقع است.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت
نظر شما
