دعا کنید من رو با جعبه ببرند دامغان!
دعا کنید من رو با جعبه ببرند دامغان!
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید علی‌اکبر ثوری فرزند استادعلی در بیست و یک اردیبهشت سال ۱۳۰۳ در دامغان به دنیا آمد. از نوجوانی شروع به کار کرد. مغازه‌ای برای خود دست و پا کرد و زندگی تشکیل داد. صاحب شش فرزند شد. همزمان با کار به نهضت سوادآموزی می‌رفت تا گذشته را جبران کند. برای قرائت قرآن هم به مسجد می‌رفت.
موقع جنگ، سن و سالی از او گذشته‌بود. در جبهه در قسمت تدارکات مشغول شد. سماور را راه می‌انداخت و به رزمنده‌ها چای می‌داد. همیشه هم شوخی می‌کرد و می‌گفت: «دعا کنید من رو با جعبه ببرند دامغان!»
شصت ساله بود که در هفدهم آبان سال ۱۳۶۲ هنگام دعای توسل دستش را بر سینه گذاشت و به شهادت رسید. در همان جا بعد از دعای توسل برایش در منطقه مراسم گرفتند. پیکر این شهید والامقام در فردوس‌رضای دامغان به خاک سپرده‌شد.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
کاش هنوز بابا بود؛ خاطراتی از شهید علی‌اکبر ثوری
