نحوه شکرگزاری نعمت در سیره شهید "حسن سمنانی"
شکرگزاری نعمت
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ پانزدهم اردیبهشت 1340 در تهران و در منزل محمد سمنانی پسری دیده به جهان گشود که نامش را حسن گذاشتند. دوره های ابتدایی و راهنمایی را در تهران گذراند. شهید حسن سمنانی در سال 1359 از دبیرستان دارالفنون در رشته اقتصاد اجتماعی دیپلم گرفت.
خواهرش نقل می کند: روزی به خانه آمد و گفت:«مادرجان! شام چی داریم؟
- یک چیزی درست می کنم. مهمونت کیه؟
- یک آدم فقیر و آبرومند. دلم می خواد بهترین غذایی که می تونی درست کنی.
- خوب مادرجان! هرچی ما خوردیم اون هم می خوره.
- نه، شکرگزاری نعمت اینه که بهترین چیزی که می تونی براش درست کنی. حالا که خدا به ما داده، باید حق فقرا رو خوب ادا کنیم.
مادرش مثل کوه ایستاده بود
او در سال 60 به عضویت سپاه درآمد. حدود چهار ماه در جبهه حضور یافت. تک تیرانداز بود و در لشکر بیست و هفت محمد رسول الله (ص) خدمت می کرد.در بیست و یکم دی 1360 در منطقه بستان از ناحیه سر هدف قرار گرفت و به شهادت رسید. پیکرش پس از انتقال به گرمسار و تشییع، در مزار شهدای روستای کوشک دفن شد.
در خاطرات مادر شهید آمده است:«نبودی که ببینی. مادرش مثل کوه ایستاده بود. انگار نه انگار که پسرش شهید شده. همه او را تحسین می کردند.»
وقتی از تشییع جنازه یکی از دوستانش برگشت، خبر را به مادر داد. مادرش گفت: «خدا به مادرش صبر بده! خدا می دونه اون چی می کشه؟».
در جوابش گفت:«خیلی دلم می خواد که وقتی خبر شهادتم رو می شنوی همین طور باشی. نکنه نامحرم صدای گریه شما رو بشنوه.»
خبر شهادتش را که آوردند، مادر در کنار تابوت ایستاد. دلش می سوخت ولی می خواست به سفارش پسر جوانش عمل کند.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
