دست‌نوشته‌ای زیبا از شهید «محمدعلی مشهد»

سپاس و ستايش بر يگانه معبود عابدان مخلص، یكتا معشوق عاشقان و تنها نهايت آرزوی سنگرنشینان آزاده، اين خسته دلان و شيفتگان راه سرخ حسين (ع).

سرور عزيزم، حبیب مهربان، سردار رشید اسلام! امر فرمودی مطلبی در دفترچه پربهایت بنويسم، مطلبی كه برايت جالب باشد ندارم بنويسم، حديثی گرانبها و پرارزش از مولای متقیان امیرالمؤمنین (ع) برایت بنويسم.

تُخَفِّفوا تَلحِقوا خفيف شويد (سبک شويد) تا ملحق گرديد

خداوند تبارک و تعالی توفيق ترک معصیت و فزونی طاعت به ما عنايت كند.

خواب بودم سخن عشق تو بيدارم كرد                  مست بودم تَشَر قَهر تو هشيارم كرد

يک زمان سر به هوا بودم و از دل غافل                  تا كمند غم عشق تو گرفتارم كرد

جان فدای تو كه بانگ جرس قافله‌ات                   زنگ هشدار زد و خوب خبردارم كرد

آنچه دل داشت همه در ره جانان فروخت               تا مهيای خريد غم دلدارم كرد

زشت بودم، چو من از حسن تو غافل بودم            وصف روی مه تو قابل ديدارم كرد

بس كه دل تشنه ديدار حرم خانه توست             حرمت كوی شفابخش تو بيمارم كرد

اشک شوقی كه به دامان من از مهر تو ريخت        هرسيه كاری مرا شست و سبک‌بارم كرد

پروردگارا! فقط ما را اسیر کمند عبودیت خودت نما.

پروردگارا! ما را دچار منیت که منبع رسیدن به فساد است مکن.