از مشهد تا هورالعظیم؛ دانشجوی سنگر علم و جهاد
نوید شاهد سمنان: شهید سیدمهدی سیادت بیستم اردیبهشت ۱۳۴۵ در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش سیدابوالقاسم و مادرش هاجر نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اسفند ۱۳۶۳ در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای فردوسرضای شهرستان دامغان واقع است.
در لحظه‌های ناب اجابت، چه از او خواستيد كه اينگونه گلچين‌تان كرد و در سايه خويش در بوستان رضا مأوايتان داد چه رازی بود در آن اشک‌های نيمه شب كه شما را به دريای بی‌كران نور، راه داد. بياييد به ما خاكيان زمين‌گير هم، رمز و راز عاشقی را بياموزيد. بياييد و دستان خسته ما را هم بگيريد و از اين مرداب وحشی تكرار بيرون بكشيد.
شهید سيدمهدی سیادت در بيستم ارديبهشت سال ۱۳۴۵ در تهران ديده به جهان گشود در همان سال‌های با نشاط و شاد كودكی به همراه خانواده به سرزمين اجدادی‌اش دامغان مهاجرت کرد. تحصيلاتش را با موفقيت تا اخذ ديپلم به اتمام رساند و با شركت در آزمون دانشگاه، در رشته فيزيک دانشگاه مشهد پذيرفته شد.
اما پس از ثبت نام در اين دانشگاه راهی دانشگاه عشق و ايثار و مردانگی، جبهه‌های جنگ شد. آری اين هنرِ مردان خداست كه در روشنايی معرفت، راه می‌يابند و دل در گرو عشق می‌نهند. اين پرنده سبكبال، در بيست و چهارم اسفند سال ۱۳۶۳ در علميات بدر به ديدار معشوق شتافت و در شرق دجله، از شربت گوارای شهادت سيراب گشت.
شهيد سيادت، خلق و خويی آسمانی داشت. متواضع و خوش برخورد بود و عاشق امام و رزمندگان. او در جبهه‌ها به عنوان آرايشگر به بسيجيان دلاور خدمت می‌كرد. سيدمهدی اهل هنر بود و دلداده كلام حضرت حق. تلاش می‌كرد در سنگرهای مبارزه، هرگاه خلوتی می‌یابد، كلام الهی را حفظ نمايد.
در فرازی از وصيت‌نامه اين شهيد عزيز آمده است:
به دنيا دل نبنديد و كارهاي‌تان را فقط و فقط براي خدا انجام دهيد و دنيا را بهانه نسازيد كه از آخرت غافل خواهيد شد و اين غفلت را جبران نتوان كرد.
هنوز سنگر و محراب و مهر و تسبيحم/ هنوز موج صدای اذان من آنجاست
بدون جبهه شبيه مزار خود هستم/ فقط جنازه خويشم، روان من آنجاست
منبع:بنیاد شهید و امور ایثارگران استان سمنان
