وصیتی از شهید جعفر ادب / امام را تنها نگذاريد هر كجا كه هستيد امام را دعا كنيد

جعفر ادب

بسم‌ الله الرحمن الرحيم

به‌نام خداوند بخشنده مهربان

با درود بر تمامي شهداي صدر اسلام شهداي هفت تير[1]، هشت شهريور[2]، شهداي فتح‌المبين[3]، شهداي بستان[4]، شهداي بيت‌المقدس[5] و شهداي عمليات رمضان[6] و تمام شهداي گمنام اين مملكت اسلامي و با درود و سلام فراوان به رهبر كبير انقلاب، پير جماران، نور فروزان، ستارة درخشان، نور گيتي، نايب امام زمان، حامي مستضعفان، دشمن مستكبران و يگانه پرچمدار اسلامي ايران، امام خميني كه از حضرت احديت خواستاريم [كه] اين امام ما را، تا ظهور حضرت و فرج براي اين امت شهيدپرور ايران، نگه دارد. تا امام ما باشد و انقلاب اسلامي ايران را به ا نقلاب حضرت مهدي(عج) متصّل نمايد وامام ما تا آن زمان زنده بماند و از عمر ما بكاه و به عمر امام بزرگوار بيفزا. به اميد آن روز.

 شهيد نظر مي‌كند به وجه‌الله[7](امام خميني)

به‌نام ياري دهنده روح‌الله

 «شهادت هديه‌اي است الهي كه شايسته افراد لايق مي‌شود». (امام خميني)[9] آري شهادت چه كلمه زيبايي چه واژه پرمعنايي[10]. آيا شهادت نصيب من مي‌شود يا نه؟ خود نمي‌دانم ولي تا آنجا كه به نظر مي‌رسد و من متوجّه مي‌شوم شهادت نصيب مردان خدا مي‌شود. آري شهادت نقطه اوج به لقاءالله است. پرواز به‌سوي نور و فرار از ظلمت و تاريكي است، شهادت معراج نور است، شهادت نقطه پرواز است به‌سوي ملكوت. به‌سوي پاكي. به‌سوي خداست. آيا در اين زمان با مرگ طبيعي مردن جايز است؟ نه، هرگز. اگر بناست بميرم چرا در سنگر نميرم و چرا در خون خود غوطه‌ور نشوم و با خون خود وضو نگيرم. شهيد مقام والايي دارد. مقام شهيد آن‌قدر زياد است كه زبان عاجزم نمي‌تواند بازگو كند و قلمم از نوشتن آن عاجز مي‌ماند.

      آري چه خوش است با فرق شكافته سوي خدا شتافتن، دست جدا، پا جدا، پيكر جدا، سوي الله رفتن، آري جايي كه علي عباس، محمدرضا، اميرغلام برود، ماندن من چه فايده‌اي دارد؟ بايد من هم مانند آنان به شهادت برسم.

مادر(2) مي‌روم به جبهه[12]، براي جنگ با دشمن، اگر مرا ديدي در خون خود غلطانم، برام اشكي نريز، اگر نيامدم برام اشكي نريز،

خداحافظ                        خداحافظ                        خداحافظ

حلالم كن            حلالم كن.

آري مادر غم پرورم مي‌دانم داغ جوان است، بايد رفت.

 حال هنگام وصال آمده، بايد جدا شد، بايد رفت سوي خدا.

     مادر عزيزم مرا حلال كن، مرا عفو كن و مانند مادر ديگران شير باش و در سوگ جوانت گريه نكن و ناراحت نباش، اي فرشته آزادي من، اي اميد و آرزوي من، در مرگ من، شيون مكن، گريه مكن.

[...][14]

     ... را از چنگال اسرائيل غاصب نجات دهيد و فلسطين و لبنان اشغالي را آزاد كنيد و به برادران مسلمان افغاني هم كمك كنيد تا بر شوروي و روس[15] جلاد پيروز شوند.

     وصيتي مهم‌تر از همه، كه هميشه در آخر نمازها و در اجتماعات و در هر جا، امام امت رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران و بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران امام خميني را دعا كنيد، تا سايه عمر امام عزيز ما را، [خدا] از سر ما كوتاه نكند و تا انقلاب مهدي او را نگه دارد و دعا كنيد كه خدايا- خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگه دار. از عمر ما بكاه و به عمر او بيفزا.

     به اميد پيروزي حق بر باطل و به اميد آن روزي كه انقلاب اسلامي بر تمام جهان صادر شود.[16]

و به اميد آن روز كه تمام مستضعفين جهان از چنگال مستكبرين جهان نجات يابند.

«والسلام عليكم و رحمةالله»

جعفر ادب

[وصيت‌نامه‌اي ديگر]

بسم‌الله الرحمن الرحيم

«قاتلوهم حتي لاتكون فتنه و يكون الدين كله لله فان انتهوا فان الله بما يعملون بصير»[17]

اي مؤمنان، با كافران جهاد كنيد كه در زمين فتنه و فسادي ديگر نماند و آئين همه دين خدا گردد و چنانچه دست از كفر كشيدند خداوند به اعمالشان بصير و آگاهست.

     با درود به آقا امام زمان(عج) و نايب برحقش رهبر كبير انقلاب اسلامي امام خميني و با درود به تمام رزمندگان كه در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل به مبارزه با كفار و منافقين مي‌پردازند و با درود به شهيدان كه از تمام هستي خويش گذشته و به ديدار معبود خود شتافتند.

     راه رفتني را بايد رفت، ولي رفتني را بايد انتخاب كرد كه با سربلندي و افتخار باشد. آري راهي كه شهيدان انتخاب كرده‌اند، راهي است كه حسين(7) رفت و راهي است كه خداوند براي تمام صالحين و مجاهدين قرار داده است. اينجانب، جعفر ادب كه بنده ذليل خداوند هستم، مي‌خواهم در اين راه قرار بگيرم، چون زندگيم كه باعث خدمت به اسلام نگشته، شايد مرگم باعث سربلندي اسلام شود.

     اي امت مسلمان، همان‌طوري كه اماممان فرمود: كه جز اسلام به چيز ديگري فكر نكنيد. من مي‌دانم كه سرانجام به شهادت خواهم رسيد و اين سخن[م] از اين جهت مي‌گويم كه خداوند فرمود: «هر كه مرا دوست بدارد، من هم او را دوست مي‌دارم و هر كس [را] كه دوستش داشتم به نزد خود مي‌برم» واميدوارم كه اين بنده حقير كه مدتها در انتظار شهادت به سر مي‌برد به او پاسخ مثبت دهد كه وعده خدا تخلف‌ناپذير است.

     اي مردم مسلمان و مبارز ايران، امام را تنها نگذاريد هر كجا كه هستيد امام را دعا كنيد، جبهه‌ها را خالي نگذاريد، در نماز جمعه‌ها شركت كنيد و قرآن را از ياد نبريد، به خانواده‌هاي شهدا و اسرا سر بزنيد و از آنها دلجويي كنيد. اي مردم، به مجروحين و معلولين سر بزنيد و به آنها كمك كنيد. نياز نيست كه اينطور بگويم، چون پنج سال است كه هدفتان را شناخته‌ايد و آن سخن علي(7) را مي‌دانيد كه مي‌گويد: هزار مرتبه در ميدان جنگ بميرم بهتر از اين است كه در رختخواب بميرم. بله شما ملتي هستيد شجاع و قاطع كه به سلاح ايمان و قدرت خدا تكيه داريد.

     و سلام بر تو اي پدر عزيزم كه 20 سال كمك كردي و زحمت كشيدي و من را يعني امانتي كه از طرف خدا به شما داده شده بود بزرگ كردي و در راه خدا و براي رضاي خدا دادي. من از اذيت و آزاري كه به شما كردم معذرت مي‌خواهم كه مرا ببخشي.

     درود و سلام بر تو اي مادر مهربانم، اي مادر دلسوز كه تو هم زجر كشيدي در بزرگ كردنم و دردهايم را احساس كرده‌اي و هر دفعه كه من مي‌خواستم به جبهه بروم هيچ مخالفت نكردي، از اين بابت هميشه افتخار مي‌كردم كه چنين مادري دارم. مادر مهربانم، بعد از من ناراحت نباش و هميشه به ياد خدا باش كه يك جان بيش نداريم، چه بهتر كه در راه خدا بدهيم.

     خواهر عزيزم، اي همسر شهيد، فرزندانت را، بچه‌هاي شهيد را، هميشه مواظب باش و چنان تربيت كن كه ادامه دهنده راه پدرشان باشند و اينها امانتي هستند كه به شما سپرده شدند. به اميد فتح و پيروزي.

 «والسلام»

من اتبع الهدي

1/7/66   جعفر ادب