وصیت نامه شهید والامقام محمد احمدی

محمد احمدي

بسم‌الله الرحمن الرحيم

«اشهد ان لا اله الا الله

و اشهد ان محمداً رسول‌الله

و اشهد ان اميرالمؤمنين و ابنائه المعصومين حجج‌الله، صلوات الله عليهم اجمعين

و اشهد ان الموت حق

و ان الصراط و الميزان و الحساب حق

و ان الجنة و النار حق

و ان الساعة آتيته لاريب فيها

و ان‌الله يبعث من في القبور»[1]

«و من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا».[2]

و از مؤمنين جوانمرداني هستند كه به عهدي كه با خدايشان بستند [...][3] وفا كردند.

بعضي از ايشان به آرزويشان، كه شهادت بود، رسيدند و بعضي‌شان در انتظارند و آن عهد و پيمان را تغيير نداده‌اند.

اينجانب بندة كمترين، محمد احمدي، فرزند قربان، در اين روزهاي خاطره‌اي كه به پاسداري از خون شهدا توفيق جبهه آمدن نصيبم شده است. اين چند جمله را به‌عنوان وصيت‌نامه بر اين صفحات مي‌نويسم. اميدوارم كه خداي بزرگ از تقصيرات حقير درگذرد و مورد عفو و بخششم قرار دهد.

و سرانجام كارم ختم به خير و ختم به شهادت باشد.

خدايا تو را شكرگزارم[4] كه از خانوادة ما شهيد برگزيدي و به اين بندة روسياه توفيق دادي كه پس از چند روز بعد از شهادت برادر رشيد و شهيدم، اسدالله، به راهش روان شوم و سلاح بر زمين افتادة او را به دست گيرم و با دشمنان اسلام بجنگم، اللهم انصر الاسلام و المسلمين و اخذل الكفار و المنافقين.[5]

دنيا سراي گذر است، كاروانسرايي است كه از دري وارد شديم و از در ديگر بيرون خواهيم رفت و به جهان ديگر خواهيم پيوست. مرگ، سرانجام، همة انسان‌ها را ملاقات خواهد كرد.

چه خوب است كه اين چند روزي كه در اين راه هستيم و به‌سوي سرمنزل ابديمان پيش مي‌رويم، به فكر توشه و ذخيره‌اي باشيم كه وقت رفتن دست خالي نباشيم. و بهترين توشه‌ها تقوي است. همة پيغمبران و امامان يكي از مهم‌ترين وصيت‌هاشان سفارش به تقوي بوده است.

«يا ايها الذين امنوا اتقوا الله...»[6]

همة بدبختي‌هاي بشر از بي‌تقوايي‌ها است.

اگر جامعه افرادي متقي داشته باشد، همة گرفتاري‌ها و مشكلات حل مي‌شود.

در محشر كبري چيزي كه به درد ما مي‌خورد تقوي است. [...][7] انسان‌ها تقوي را، تقوي را، نصب‌العين خود قرار دهيد. تقوي: اطاعت از خدا و رسول و اولوالأمر است. تقوي: انجام واجبات و ترك محرّمات است. تقوي: پاكي و پرهيزگاري است. اي امت اسلام، حجت خدا، امام برحق را بشناسيد و فرمان او را به جان گوش فرا دهيد. و دست از ياريش برنداريد نصرت خدا نصرت و ياري ولي خداست.

و در زمان غيبت، مجتهد جامع‌الشرايط، ولي مسلمين و زمامدار جامعة اسلامي است.

پيامبر اكرم(6) دو امانت سنگين را براي ما به‌يادگار گذاشته است: كتاب خدا، قرآن، را و عترتش را.[9] و فرمود اگر كسي به اين دو امانت متمسك شود، هرگز گمراه نمي‌شود، پس ما نيز بايد سفارش پيغمبر خدا را همواره مدنظر داشته باشيم و با اين دو امانت رابطه‌مان را بيشتر كنيم و اين دو ثقل گرانبها را محور زندگي‌مان قرار دهيم.

اما سخني با شما پدر و مادر گرامي‌ام، اميدوارم از اين فرزند حقيرتان راضي باشيد و اگر نتوانستم فرزند خوبي برايتان باشم، اميدوارم مورد عفو و بخششم قرار دهيد.

از خداي بزرگ مي‌خواهم كه شما را در دنيا و آخرت سرافراز و سربلند دارد و در مصيبت‌هايي كه در راه خدا ممكن است براي شما پيش آيد صبر و استقامت عنايت كند.

شما اين توفيق را پيدا كرديد پاسدار رشيدي چون برادر شهيدم، اسدالله، [را][10] تقديم پروردگار كنيد. انشاءالله قبول درگاهش واقع شود و ذخيرة آخرتتان باشد.

آرزويم اين است كه اگر اين فرزندتان نيز توفيق شهادت در راه خدا نصيبش شد[11] همچنان با[12] افتخار تبسم به لب داشته باشيد و شكر خدا را به‌جاي آوريد كه فرزندتان گمراه و منحرف نبود. منافق نبود كه آلت دست بيگانگان[13] باشد و به‌خاطر جنايت‌هايش اعدام شود.

شكر خدا كنيد كه فرزندانتان سرباز امام زمان، «ارواحنا له الفدا»، بودند و در راه خدا فدا شدند. مبادا لب به گلايه‌اي يا اعتراضي بگشاييد كه چرا فرزند ديگرتان نيز به شهادت رسيده است.

افتخار كنيد به اينكه توفيق پيدا كرديد كه در اين چند روزة دنيا، كه سراي امتحان است، براي فرداي قيامتتان ذخيره‌اي فراهم كنيد. «اللهم تقبل منا» «خدايا قبول درگاهت فرما».

برادران عزيزم را به تقوي و پرهيزگاري و صبر و استقامت سفارش مي‌كنم. اميدوارم از اين برادر كوچكشان راضي باشند و در راه خدا از هيچ كوششي دريغ نورزند و در خط اسلام و انقلاب قدم بردارند و امام عزيز را ياري كنند. انشاءالله كه شما نيز، به پيروي حضرت فاطمة زهرا(3)، از بهترين مادران جامعه‌مان باشيد. از خويشان و اقوام[14] و دوستان و آشنايم و همة حق‌دارانم مي‌خواهم كه اين بندة حقير را ببخشايند و برايم[15] از خداي بزرگ طلب آمرزش كنند.

خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگه دار.

در آخر مي‌دانم، لازم مي‌دانم، سفارشي راجع به فرزند برادر شهيدم، اسدالله، نمايم [...][16] كه خوب تربيتش كنيد، با ذكر و ياد خدا بزرگش نماييد و از همان كودكي با اهل‌بيت عصمت و طهارت آشنايش سازيد. در غذاهايي كه به او مي‌دهيد، نهايت دقت را كنيد، مبادا لقمة شبهه‌ناكي به او بخورانيد، در گوشش آيات شريفة قرآن را زمزمه كنيد و به او بگوييد كه پدرت در راه خدا بود و در جبهه نبرد حق عليه باطل به شهادت رسيد.

انشاءالله كه باعث افتخار اسلام و مسلمين باشد. خدايا، از برادرم فرزندي به‌يادگار مانده است، از تو مي‌خواهم كه آن عزيز را و همة فرزندان شهدا را در پناه امام زمان(عج) مصون و محفوظ داري و از بزرگان انقلاب اسلامي‌شان قرار دهي.

يك سال نماز و 31 روزه برايم گرفته شود و پانصد تومان براي رد مظالم به اهلش داده شود.