وصیت نامه شهید والامقام محمد احمدی
سه‌شنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۰۸
من آموختم كه زندگي مادي نكبت‌بار است و نبايد دل به دنيا بست.
محمد احمدي[1]
بسم الله الرحمن الرحيم
«يا ايها الذين امنوا مالكم
اذا قيل لكم انفروا في سبيل‌الله اثاقلتم الي الارض ارضيتم بالحيوة الدنيا من الاخرة فما متاع الحيوة الدنيا في‌الاخرة الا قليل»[2]
«اي آنان‌كه ايمان آورده‌ايد چه مي‌شود شما را كه هرگاه گفته مي‌شود به شما كوچ
كنيد براي جنگ در راه خدا، سرگرداني و سنگيني مي‌كنيد. در روي زمين آيا خشنود شده‌ايد
به زندگاني دنيا به جاي آخرت؟ همانا نيست چهره زندگي دنيا در آخرت مگر خيلي كم». «و قاتلوا في سبيل‌الله الذين يقاتلونكم و لا تعتدوا اِن الله لا يحب
المعتدين».[3] «و جنگ كنيد در راه خدا با آنان كه جنگ مي‌كنند با شما
و تجاوز مكنيد كه خدا نيست دوستدار تجاوزگران». درود گرم و خالص ما بر محمد و خاندان
پاكش. سلام شيرين و مخلص ما بر خميني روح‌الله. چـه سخت است نوشتن وصيت‌نامه براي
جواني كه آرزوها دارد. چه بد است موقعي كه قلم به روي كاغذ حركت نمي‌كند. آن هم در
هنگام مرگ، ولي نمي‌دانم چرا وصيت در راه خدا آنقدر شيرين است كه از همة آرزوها
بالاتر است. پسري 20 ساله به آرزوي ديرينه و هميشگي خود (شهادت) رسيدم. پروردگارا
شكر كه پس از مدت‌ها به آرزوي خود رسيدم. شهادت: شهادت مرگ سعادت‌آميزي است كه
آغاز ديدن زندگي پربار جديدي را نويد مي‌دهد. شهادت: شربتي است كه هر كس توان آن
را ندارد كه بنوشد مگر اينكه خود را از تمام قيد و بندهاي ظاهري اعم از مال و جان
خود گذشته و در راه حق عليه باطل فدا كند. شهادت در نزد من مانند مادری است كه
فرزندش را با تمام وجود به آغوش مي‌كشد. شهادت: قلة رفيع انسانيت است من به آغوش
شهادت مي‌روم و به‌سويش پرواز مي‌كنم. سوگند به شهادت، كه شهادت نهايت آرزوي من
است. هر چه بيشتر به خدا مي‌انديشيدم هر چه بيشتر به شهادت عشق مي‌ورزم. چه شيرين
است آن زماني كه انسان به خون خودش مي‌غلتد. من آموختم كه زندگي مادي نكبت‌بار است
و نبايد دل به دنيا بست. يا نبايد منتظر باشم كه مرگ مرا فرا گيرد و اينجاست كه من
سبقت گرفتم و به سراغ مرگ مي‌روم، مگر انسان يك دفعه بيشتر مي‌ميرد؟ پس چه بهتر كه
آن يك دفعه هم در راه خدا باشد. اي پدر و مادر مهربانم، وصيتم به شما اين است كه
هرگز ناراحت نباشيد. اگر هم گريه مي‌كنيد براي امام حسين(7) و حضرت علي‌اكبر(7)[4]
و يارانش گريه كنيد. شما بايد مانند كوهي محكم و استوار باشيد. شما خوب مي‌دانيد
كه خداوند بندگانش را در هر زماني آزمايش مي‌كند. خداوند ما را به‌طور امانت به
شما تحويل داده است و شما مي‌بايست امانتي را كه خدا به شما داده بود، سالم و خيلي‌خوب
پس مي‌داديد و شما بهترين كاري بود كه كرديد. اي پدر و مادر خوبم من براي شما
نتوانستم فرزند خوبي باشم و آن محبت‌هايي كه به من كرده بوديد جبران كنم. اگر از
من در عمرم ناراحتي ديديد و يا اگر به شما بي‌احترامي كرده بودم، مرا ببخشيد و از
من در گذريد. پدر جان تو نمونه‌اي براي مردها، چون تو دو پسر جوانت را در راه خدا
داده‌اي و تو بايد در مقابل ضد اسلام، محكم و استوار بايستي. مبادا پدر از راهت
دست بكشي، اجر تو پيش خداست. مادر جان، تو داري كم كم به زينب نزديك مي‌شوي. تو دو
پسر پاره جگرت را، در راه خدا داده‌اي. مادر جان تو از من خيلي تعريف مي‌كردي، آخر
تو بايد بداني كه خدا چيز خوب قبول مي‌كند و خدا چيز بد نمي‌خواهد و اميدوارم كه
خداوند همه كساني كه در راه او كشته مي‌شوند را جزء شهيدان صدر اسلام (كربلا)
بدارد. مادر، تو بايد انقلاب را زينب‌گونه به پيش ببري. پاداشت با خداست.
[1]- در بالاي وصيت آمده است: وصيت‌نامة محمد احمدي فرزند علي‌اكبر.
[2]- توبه/ 38.
[3]- بقره/ 189.
[4]- ر.ك. تعليقات.
منبع : متاب وصیت نامه کامل شهدای استان سمنان / نشر شاهد بنیاد شهید وامور ایثارگران استان سمنان
نظر شما
