شهید محمود ابراهیمی

شهید "محمود ابراهیمی" در وصیت نامه خود آورده است : «به عقیده من زندگی همین، یعنی جهاد در راه عقیده» در ادامه فرازی از وصیت نامه این شهید والامقام را خواهیم خواند.

چند روزي بود كه رفته بود، پدرم خواب ديده بود. صبح كه از خواب بيدار شد، خيلي نگران بود. گفتيم: چي شده؟ گفت: مي‌خواهم به سنندج بروم. گفتيم محمود كه تازه رفته، براي چي مي‌خواهي بروي؟ گفت: خواب ديدم بايد بروم. گفتم: خوابت چي بود؟ گفت: خواب ديده ام پرنده آمد و روي شانه ام نشست. من آمدم با او حرف بزنم، پر زد. هرچه سعي كردم او را بگيرم چون احساس مي‌كردم، اين پرنده محمود است. نمي‌توانستم كه او رابگيرم كه پر زد و رفت. گفتيم: خوب، خواب است كه قبول نكرد. پدرم رفت سنندج و محمود شهید شده بود ...

تا اينكه ايشان براي مشمول سربازي شد و داوطلبانه لباس مقدس سربازي را پوشيد و پس از گذراندن دوره آموزشي نظام به سنندج اعزام گرديد و در پادگان سنندج به خدمت پرداخت. حتي براي رفتن به سربازي وشهادتش نيز در خواب ديده بود و به خاطر همين مسئله خيلي عاشق رفتن و شهادت بود و سر انجام در تاريخ سیزدهم تیر 1364 هواپيماهاي كفار عراقي در آسمان شهر سنندج به پرواز در آمدند و با خالي كردن بمبهاي خود روي مردم بي دفاع و همچنين پادگان ايشان بر اثر اصابت تركش به آرزوي خود كه همان شهادت بود، رسيد و دعوت حق را لبيك گفت...

شهید محمود ابراهیمی در سال 1342 در دلیجان چشم به جهان گشود و پس از 5 سال که در سایه پر مهر و محبت پدر و مادر رشد و نمو کرد در سال 1347 پدر خود را از دست داد و تحت تکفل و سرپرستی مادر داغدیده خویش قرار گرفت. او همه دوران تحصیل خود را با موفقیت به پایان رسانید و سراسر زندگیش را توأم با کار و تحصیل گذراند. درسال 1361 پس از اخذ دیپلم وارد مرکز تربیت معلم شد.