کارگران جهانچیت کرج و جان باختن در راه عدالت
به گزارش نوید شاهد البرز؛ هشتم اردیبهشت ماه برای مردم البرز تنها فصل شکوفه‌های بهاری نیست. این ماه، یادآور خون پاک کارگرانی است که در راه عدالتخواهی جان باختند. پنجاه سال از آن روز سیاه می‌گذرد، اما هنوز صدای فریاد کارگران جهانچیت در کاروانسرای سنگی طنین‌انداز است. روزی که نیروهای رژیم پهلوی، با مسلسل‌های آمریکایی و اسرائیلی، رویاروی کارگران بی‌سلاح ایستادند و خاک جاده کرج-تهران را با خون آنان رنگین کردند.
"کارخانه‌ای که تاریخ ساز شد"
کارخانه جهانچیت کرج، با دیوار‌های بلند و ماشین‌آلات فرسوده، به نماد مقاومت تبدیل شد. کارگرانی که روزانه دوازده ساعت در شرایطی سخت کار می‌کردند، این بار نه برای تولید پارچه، که برای احقاق حقوق انسانی خویش به پا خاستند. اعتراض آنان، شعله‌ای بود که از کرج زبانه کشید و نشان داد حتی سکوتِ طولانی‌مدتِ زحمت‌کشان نیز پایدار نخواهد ماند.
"روزی که جاده، صحنه ایستادگی شد"
صبح هشتم اردیبهشت، هنگامی که کارگران با قدم‌های استوار به سوی تهران حرکت کردند، کسی فکر نمی‌کرد این راهپیمایی، نقطه عطفی در تاریخ کارگری ایران شود. زنان و کودکان پشت سر آنان، امیدوارانه نگاه می‌کردند. اما پاسخ نظام به این خواسته‌های برحق، گلوله بود. در آن روز، جاده کرج-تهران نه یک مسیر معمولی، که صحنه‌ای از ایستادگی و مقاومت شد. کارگران جهانچیت پس از سالها تحمل شرایط سخت کاری و دستمزدهای ناعادلانه، سرانجام تصمیم گرفتند صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند. آنان که تنها خواستار حقوق اولیه انسانی خود بودند، هرگز تصور نمیکردند این اعتراض مسالمتآمیز به چنین فاجعه خونینی منجر شود.
"صبح خونین کاروانسرای سنگی"
صبح روز حادثه، هنگامی که کارگران با آرامش در حال حرکت به سمت تهران بودند، ناگهان با هجوم نیروهای مسلح رژیم شاهنشاهی مواجه شدند. گلوله باران بی‌امان آغاز شد و دهها کارگر بیگناه که تنها سلاحشان فریاد عدالتخواهی بود، بر زمین افتادند.
"نام‌هایی که هرگز فراموش نمی‌شوند"
- علی، پدر چهار فرزند، که تنها آرزویش تأمین آینده‌ای بهتر برای خانواده‌اش بود.
- حسن، جوانی پرانرژی که تازه زندگی مشترک را آغاز کرده بود و به آینده امید داشت.
- رضا، پیرمردی که سی سال از عمرش را پای ماشین‌آلات کارخانه گذرانده بود و حالا به امید اندک بهبودی قیام کرده بود.
این نام‌ها و دهها نام دیگر، امروز نه به عنوان قربانی، که به عنوان نماد مقاومت و ایستادگی در یاد‌ها مانده‌اند.
"ارثیه‌ای ماندگار برای نسلهای آینده"
اگرچه رژیم شاهنشاهی کوشید این قیام را به فراموشی بسپارد، اما خون شهیدان جهانچیت بذری شد که در دل تاریخ جوانه زد. امروز پس از پنج دهه، یاد و خاطره این شهیدان همچنان زنده است و راهشان برای نسلهای بعدی الهامبخش مبارزه با ظلم و بیعدالتی باقی مانده است.
اتفاق آن روز، تنها یک اعتراض کارگری نبود؛ جرقه‌ای بود که نشان داد زحمت‌کشان این سرزمین، حاضرند برای حقوق خود بایستند. امروز، پنجاه سال پس از آن واقعه، ارزش ایستادگی کارگران جهانچیت، الهامبخش همه کسانی است که برای عدالت و برابری می‌کوشند.
شهیدان جهانچیت نه برای قدرت، که برای حق زندگی شرافتمندانه جان باختند. خونشان پایمال نشد و امروز ما وامدار ایستادگی و شجاعت آنان هستیم. آن روز در کرج، کارگران ثابت کردند که گاهی یک قیام آرام، می‌تواند تاریخ‌ساز باشد. یاد آنان و ارزش مقاومتشان، همچنان زنده است و خواهد ماند.
اباذری / انتهای پیام
