راه شهیدان را ادامه دهید

به گزارش نوید شاهد البرز؛ «شهید حبیب‌الله خزلی»، پنجم فروردین ۱۳۴۴، در روستای بوجان از توابع شهرستان تویسرکان دیده به جهان گشود. پدرش علی، کشاورز بود و مادرش فرهنگ نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. دوازدهم مهر ۱۳۶۳، با سمت بی‌سیم‌چی در میمک طی عملیات عاشورای یک توسط نیرو‌های عراقی به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص، در زادگاهش به خاک سپرده شد.

آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت‌نامه شهید خزلی است.


من با ایمان خالص رو به سوی خدایی آورده ام که آفریننده آسمان و زمین است. (قرآن کریم)

با سلام و درود به محضر پاک بقیّه الله الاعظم ولیّعصر امام الهدی مهدی (عج) و نایب بر حقّش امام خمینی و سلام و درود بر شما ملّت قهرمان ایران. اکنون سخنی با پدر و مادر عزیزم دارم: سلام بر شما‌ای دو گوهر گران‌بهایم پدر و مادر مهربانم که چنین فرزندی در دامن خود پرورانده اید.‌ ای پدر بزرگوارم و مادر مهربانم! در شهادت من گریه نکنید و شاد و خندان باشید و شکر باری‌تعالی گویید که فرزند و پاره‌ی تنتان جان خود را در راه قرآن و نابودی کفر تقدیم به آفریننده جهان نمود و نماز شکرانه به‌جا آورید و از خدا برایم طلب آمرزش نمایید که شهیدان زنده اند.

سخنی با هم‌وطنان عزیزم: امّت غیور و شهیدپرور ایران! از شما تقاضا می‌کنم که حافظ و پشتیبان ولایت فقیه و این جمهوری اسلامی و روحانیّت اصیل و ادامه دهندگان راه شهیدان باشید و خود را جدای از امام و اسلام و قرآن ندانید، که این آروزی امپریالیسم شرق و غرب است. وای بر شما که روزی شود که امام و روحانیت و ولایت فقیه را از خود جدا سازید و اگر از امام و روحانیت جدا شوید به خون شهیدان و خانواده‌های عزیز از دست داده، به کودکان مظلوم، به مادران جوان از دست داده، به همسران بی سرپرست خیانت کردید که در آن صورت بر پیروان محمّد و آل او خیانت کرده‌اید.

بارالها! پروردگارا! معبودا! از تو عاجزانه می‌خواهم که توفیق شهادت را به این بنده‌ی ضعیف و مظلومِ درِخانه ات بگردانی و مرا بیامرزی. خدایا! من که نتوانستم در جهان مادّی شکر آن همه نعمت هایت را به‌جا بیاورم ما در نزد پیامبران و ائمّه (علیهم السّلام) خجل و رو سیاه هستیم. الهی العفو، الهی العفو، الهی العفو، الهی العفو. خدایا! طلب آمرزش می‌کنم از گناهان و معصیت‌هایی که کرده ام، توبه می‌کنم. خدایا! به بزرگی خودت مرا پیش ائمّه (علیهم السّلام) و در برابر یتیمان شهدا و در مقابل حضرت ولیّ الامر مهدی موعود (عج) و در پیشگاه مادران فرزند از دست داده، رو سفید بگردان؛ و إن شاءالله که پدر و مادرم مرا حلال می‌کنند. پدر و مادر عزیزم! برای بار آخر از شما خواهش می‌کنم اگر اذیّتی از من سر زده، به بزرگواری خودتان مرا ببخشید؛ و از شما عزیزانم و برادران عزیزم و خواهران غمخوارم حلالیّت می‌طلبم اگر شما از دست من رضا باشید خدا هم از دست من رضاست. إن شاءالله که دیدار من با شما در جهان ابدیّت می‌باشد و شما مرا ببخشید که نتوانستم وظیفه‌ی برادری را اَداء نمایم و کاش صد‌ها جان داشتم تا در راه اسلام و ولایت فقیه و امام و قرآن می‌دادم. امیدوارم هر کس از من بدی دیده است ببخشد و هر کس از دست من رنجشی دیده است به بزرگی خودش مرا حلال کند. و، امّا شما بستگان و فامیل وابسته، خواهش من از شما این است که راه شهدا را ادامه دهید و با امام خود هم پیمان باشید. ادامه‌ی راه شهدا نزدیک شدن به سرور شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) است. از همه شما خداحافظی می‌کنم و شما را به خدا می‌سپارم. هفتم مهر ماه 1362 

             

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

پيام شهيد : امّت غيور و شهيد پرور ايران از شما تقاضا مي كنم كه حافظ و پشتيبان ولايت فقيه و اين جمهوري اسلامي و روحانيّت اصيل و ادامه دهندگان راه شهيدان باشيد و خود را جداي از امام و اسلام و قرآن ندانيد.

شاهد قرآنی : وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَاحْذَرُواْ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاَغُ الْمُبِينُ (مائده / 92)

و اطاعت‏ خدا و اطاعت پيامبر كنيد و [از گناهان] برحذر باشيد پس اگر روى گردانديد بدانيد كه بر عهده پيامبر ما فقط رساندن [پيام] آشكار است.

انتهای پیام/