دنیا در قبال جنایت صدام سکوت کرد/ دوبار شیمیایی شدم

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ پرویز شاهی جانباز شیمیایی ۷۰ درصد به مناسبت سالروز بمباران شیمیایی سردشت گفت: صدام که با سلاح‌های پیشرفته خود نمی‌توانست جلوی پیشروی رزمندگان ما را بگیرد، دست به کاری ناجوانمردانه زد و شهرها و مناطق عملیاتی را بمباران شیمیایی کرد.

این جانباز شیمیایی درباره استفاده از این سلاح برای اولین بار در جنگ تحمیلی گفت: در سال ۶۲ به صورت داوطلبانه چندین بار به جبهه اعزام شدم. سال ۶۳ اولین بار، منطقه شیمیایی شد و کسی از این موضوع اطلاعی نداشت که شیمیایی چی هست. ما را به بهداری انتقال دادند و پس از معاینه گفتند: مشکلی ندارید. چون ظاهر من و دیگر رزمندگان خوب بود. بعد از ۲۴ ساعت رزمندگان ما خون بالا آوردند، به همین خاطر آنها را به عقب منتقل کردند. فکر می‌کنم در عملیات خیبر بود که اول بار شیمیایی استفاده شد. مواد شیمیایی آب را مسموم کرده بود و رزمندگانی که از آن آب مصرف کردند بدن‌شان شروع کرد به تاول زدن. در ابتدا فکر می‌کردیم به خاطر آب و هوای منطقه‌است که با ما سازگار نیست یا اینکه آثار مواد منفجره است. این کار صدام خلاف مقررات بین‌المللی بود ولی دنیا در قبال این جنایت سکوت کرد.

شاهی در ادامه افزود: ما بعد از مدتی فهمیدم که سلاح شیمیایی استفاده میکنند و مشکلات ما به همین خاطر بوده‌ است. از آن به بعد در همه عملیات‌ها ماسک و لباس مخصوص شیمیایی همراه همه بود. ما ترس هم بخاطر مواد شیمیایی داشتیم و لوازم مورد نیاز هم بیشتر از حد معمول همراهمان می‌بردیم. در عملیات کربلای پنج، پس استفاده عراقی‌ها از بمب شیمیایی در عرض چند ثانیه ماسک و لباس مخصوصی که همراهمان بود را استفاده کردیم ولی متأسفانه فیلتر ماسک خاصیتش را از دست داده‌ بود. تلفات زیادی به این خاطر دادیم، همه بدن‌ها تاول زد و حالت خفگی به ما دست داد. هرچند سنگرهای بسیار محکمی داشتیم ولی گاز شیمیایی به داخل سنگرها نفوذ کرد و رزمندگان ما را مسموم کرد.

این جانباز 70 درصد که در دو مرحله شیمیایی شده‌ است بیان کرد: در سال ۶۶ در غرب کشور در چند مرحله دوباره شیمیایی استفاده کردند و آخرین بار هم در حلبچه استفاده شد و مردم بی‌گناه کشته شدند و خیلی از رزمندگان ما به شهادت رسیدند. در زمستان سال ۶۶ عملیاتی داشتیم که بخاطر شیمیایی بودن منطقه، مانند وضعیت الآن جامعه که در بیماری کووید ۱۹ هستیم، بسیار مسائل بهداشتی را رعایت می‌کردیم تا شیمیایی نشویم.

اولین روز بهار سال ۶۷ ناگهان هواپیماهای دشمن آمدند و راکت های شیمیایی‌شان را رها کردند. این راکت ها حدود سه متری ما به زمین می‌خوردند و به محض برخورد با زمین، سر آنها می‌شکست و مایع شیمیایی را به اطراف پرتاب می‌کرد. آن مواد به سر و صورت و بدن ما ریخت. چون می‌دانستیم که باید مواد شیمیایی را به سرعت بشوییم، خودمان را به چشمه‌ا‌‌ی که حدود ۵۰۰ متری آنجا بود رساندیم. داخل چشمه رفتیم و بدن و لباس‌هایمان را شستیم. بعدازظهر همان روز یکی از بچه‌ها حالش بد شد و او را به درمانگاه بردیم و دکتر به من گفت؛ «شما هم شیمیایی شدی و چند ساعت دیگه علائم آن ظاهر می‌شه». در همین لحظه یادم آمد در عملیات خیبر اولین بار که شیمیایی شدم ۲۴ ساعت بعد علائم ظاهر شد.

شاهی در ادامه گفت: از زمانی که شیمیایی زدند تا وقتی‌که علائم ظاهر شد ۱۲ ساعت طول کشید. بدنم شروع کرد به تاول زدن و یواش یواش داشتم بینایی‌ام را از دست می‌‌دادم. فردا صبح بینایی‌ام را کامل از دست دادم. ما را به عقب انتقال دادند. خداوند به ما لطف داشت و بعد از خدا، پدر مادر و برادرم که الآن به رحمت خدا رفته‌ است به من خیلی کمک کردند. برادرم در بیمارستان به تمام جانبازان شیمیایی خدمت کرد بدون هیچ ترسی به آنها کمک می‌کرد و جمهوری اسلامی ایران هم برای من خیلی زحمت کشید و هزینه‌های درمان من را پرداخت کرد و چندین مرحله به خارج از کشور برای درمان اعزام شدیم.

این جانباز شیمیایی در خصوص شرایط کنونی جامعه اظهار داشت: در این شرایط بسیار مسائل بهداشتی را رعایت می‌کنم. مخصوصاً به خاطر اینکه استرس هم دارم که خانواده من بخاطر من مبتلا نشوند، هیچ مهمانی نمی‌روم. برای خودم قرنطینه‌ای درست کرده‌ام تا برای دیگران مشکل ساز نباشم.

گفتگو از حمیدرضا گل‌هاشم