وصیت نامه ای عاشقانه از شهید "محمدرضا عاشور"

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید محمدرضا عاشور بیستم آبان 1344 در شهرستان گرمسار چشم به جهان گشود. پدرش رجبعلی، میوه ‏فروش بود و مادرش معصومه نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. با سمت فرمانده گروهان بر اثر اصابت ترکش به شکم مجروح شد و دوم اسفند 1364 در بیمارستان شریعتی اصفهان به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهرستان گرمسار قرار دارد.

فرازهایی از متن وصیت نامه شهید:

با ياد و نام الله، آنكه انسان با او همه چيز است و بى او هيچ چيز، پوچ ، سرگردان و سرگشته در وادى دنيا. خوشا آنانكه در شوق لقاى يار سوختند، خوشا آنانكه دنيا را با خدا گذراندند و بى او زيستن و بى او بودن را نپسنديدند، خوشا آن صحابه هاى دل كه همچون شمعى سوختند و آب شدند تا همه زنگارها و نيتهاى نفس را در امواج خروشان روحشان غرق كنند تا پاك و طاهر از اين سراى سراسر نيرنگ و تزوير به ديار جاويد ابدى عروج نمايند .

هدف خلقت

برادر و خواهر عزيز ؛ آيا هيچ بر بودن خويش انديشيده اى ؟ آيا هيچگاه به اين فكر نشسته اى كه از كجا آمده اى و چه بايد بكنى ؟ و به كجا مى روى؟ و اصلا هيچ به اين فكر  افتاده اى كه براى چه خلق شده اى؟ اگر نمى دانى بدان كه عظمت انسان در رسيدن به پاسخ حقيقى اين پرسشهاست. زيستن تنها به كار براى خوردن و خوردن براى زنده ماندن نيست؟  انسان براى هدفى والا خلق شده است، جانشين خدا در زمين بودن كار ساده نيست. اما اگر انسانى توانست اوصاف و خصايص يك خليفه الله را در وجود خويش متجلى نمايد به وادى مقدس خداگونگى قدم نهاده است. آرى، ايمان به خدا و اعتقاد به اين حقيقت روشن، نجات بخش انسان از پوچى و تباهى است. انسانى كه وجودش سراسر عشق به خدا شد همه چيز برايش حل است . بياييم بكوشيم تا اينگونه شويم كه در غير اينصورت وظيفه بندگى را انجام نداده ايم و پناه بر خدا ازعذاب الهى .

ما را به حال خود وامگذار

خدايا ، معبودا ما بندگان ضعيف النفس هستيم كه در همه حال به تو محتاجيم، از ذات  اقدست مى خواهم ما را بحال خود وامگذارى و انوار رحمت و معرفت خود را به قلوبمان بتابانى . خدايا ما هم دوست داريم در شوق لقاى تو بسوزيم، ما هم ميخواهيم وجودمان سراسر خدايى شود و لحظه لحظه هاى عمرمان براى تو بگذرد، اما خدايا آنقدر ضعيفيم كه مغلوب نفسيم و هميشه چشم اميدمان به لطف و عنايت توست. ما را نااميد مكن و از درگاه رحمت بار خود مران اى خداى رحمان و رحيم .

خدايا دوستانمان همه يك به يك رفتند. آنها كه سالهاى سال با هم بوديم، آنها كه در كلاس و خانه و جبهه در كنار هم و در سايه لطف و عنايت تو روزگار مى گذرانديم، اكنون در كنارمان نيستند، آنها همه در عشق تو عاشقانه و خالصانه سوختند و سبك بال به سوى تو پر گشودند و ما را در اين وادى خاكى و دور از تو گذاردند و اينك ما چشم به راه لحظه موعود، ماتم گرفته ايم. تمام آرزويمان اين است كه به لقاى تو برسيم . خدایا تو میدانی من به دنبال چه چیزی می گردم و همه آرزویم این است که از اصحاب یقین شوم و دلی مملو از عشق و ایمان به ذات اقدست بیابم.

مرگ در نگاه شهید

وقتی تصور مردن در بستر را می کنم و یا مرگی که غیر از شهادت فی سبیل الله باشد، وجودم را آهی سرد احاطه می کند، چرا که در آن صورت در قیامت شرمنده و سرافکنده خواهم بود! مهمتر آنکه تنها چیزی که می تواند طاهرکننده ی من از گناهان و معصیت ها باشد، شهادت است.

هنوز ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسین علیه السلام از کنار فرات به گوش می رسد. بشتابید تا از قافله مجاهدان عقب نمانید. اگر از تبار کوفیان بی وفا هستید بخوابید که شما را جز این زیبنده نیست!

اهمیت روحانیت

روحانیت را این گونه بنگرید که هادیان شما باشند. این گونه نباشد که از کنار حرف ها و سخن هایشان به سادگی و بی تفاوت بگذرید. همیشه این مدنظتان باشد: آنچه اسلام را از آغاز تاکنون حفظ کرده است وجود فقهایی بوده است که زندگی شان را برای خدا فدا کرده اند.

شهدا را فراموش نکنید. گاه گاهی به مزارشان بروید تا راه و یادشان از خاطرتان نرود. با قرآن و نهج البلاغه و ادعیه انس بگیرید که زندگی را جز با اینها صفایی نیست.

بارالها گر خطا گفتم اصلاحش تو كن