توصیه شهید سیامک افرادی؛ لزوم توجه به روز قیامت در وصیت نامه اش

نوید شاهد سمنان

سيامك افرادي

بسم‌الله‌ الرحمن الرحيم

به‌نام الله، به‌نام خداوند درهم كوبنده مستكبرين و به‌نام خداوند رحيم.

«و لا تحسبن ‌الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون».^[1]

«نپنداريد آنهايي كه در راه خدا جهاد كرده‌اند مرده‌اند، بلكه زنده‌اند و نزد ايشان روزي مي‌خورند».

با سلام به حضرت حجت‌ابن‌الحسن عسكري روحي و ارواحنا الفداء و نايب برحقش امام امت. پوست و استخوان و زبان و دلم شهادت مي‌دهد به وحدانيت خدا و شهادت مي‌دهم كه حضرت محمد(6) رسول خدا و بنده پاك اوست و گواهي مي‌دهم حضرت علي(7) بنده خدا و امام اول من است و پس از شهادت به وجود يك يك امامان معصوم شهادت مي‌دهم كه قيامتي وجود دارد و روز رستاخيزي وجود دارد كه در آن روز همة انسان‌ها براي پاسخگويي به كردار و گفتار و پندارشان[2] زنده مي‌شوند[3] و آن روز روز حساب است. آن روز روزي است كه حق مظلومان از ظالمان گرفته مي‌شود. آن روز روزي است كه انسان‌ها مانند مرغان مست و هراسان[4] به آن طرف و اين طرف مي‌روند (آنهايي كه كافر شدند[5] و كفر ورزيدند[6]) و در آن زمان انسان‌هاي مؤمن چون خورشيد رخشان يك سر و گردن از ديگران بلندترند و پس اي انسان‌ها، خود را براي آن روز آماده[7] كنيد كه در آن موقع براي توبه دير است.

حال سخني با مردم شهيد پرور سمنان:

از تمام دوستان و آشنايان و يا ديگران درخواست مي‌كنم كه اگر از من روي نافهمي عمل بدي و يا گفتة ناپسندي شنيده‌اند ببخشند و اگر از من چيزي يا پولي مي‌خواهند و من از آن بي‌خبرم، حتماً از خانواده دريافت كنند تا روح من شاد گردد و حال [از] آنهايي كه تحت كوچك‌ترين عملكرد بدي كه از يك مسئول مي‌بينند از دين خدا و رسول او دست مي‌كشند و از صراط مستقيم خارج مي‌شوند، يا در اثر كمبودهاي مادي به تمام سران مملكت دشنام مي‌دهند، مي‌خواهم كه به خود آيند و تمام عبادت و طاعت خود را به‌خاطر خدا كنند. پاداش آن را از خدا بخواهند و در همة مشكلات صبور باشند كه خداوند صابرين را دوست دارد[8] و به‌خاطر صبرشان ارج[9] عظيمي به آنها مي‌دهد و به هوش باشيد كه خون شهيدان از بين نرود تا در روز قيامت با بدني از خون جلوي شما را بگيرند و از شما بازخواست كنند.

و حال سخني با خانوادة خود:

از پدر و مادرم مي‌خواهم كه مرا ببخشند و از كارهايي كه از من سرزده چشم‌پوشي كنند. مي‌دانم كه مرا با چه مشقتي و با چه دشواري بزرگ[10] كرده‌ايد، مخصوصاً مادر عزيزم كه شما تا صبح بيدار مانده و مرا راه برده و چه بسا در نيمه شب مرا به دكتر در زير باران فراوان رسانده و پدر عزيزم كه حدود 30 سال تمام هر روز قبل از طلوع[11] آفتاب از خانه بيرون مي‌رفته و براي تهيه غذا[12] و آسايش ما كار كرده است. من نتوانستم زحمت‌هاي شما را جبران كنم، ولي انشاءالله در روز قيامت جبران تمام زحمات شما را بكنم و از شما مي‌خواهم در آن روزي كه مرا به خاك مي‌سپرديد، صبوري كنند تا همه مردم بروند و بعد هرچه مي‌خواهند.[13]