وصیت نامه شهید احمد آقایی؛ مسئولين بدانند با امتي روبه‌رو هستند كه هستي خود را فداي اسلام کرده است

بسم‌الله الرحمن الرحيم

«يا ايها الذين آمنوا هل ادلكم علي تجارة تنجيكم من عذاب اليم* تؤمنون بالله و رسوله و تجاهدون في سبيل‌الله باموالكم و انفسكم ذلكم خير لكم ان كنتم تعلمون».[1]

خدايا، از تو مي‌خواهم به عزت خودت خواسته‌هايم را محروم نكني و به ‌بدي عملم ننگري. خدايا مرا به ‌كرده‌هاي پنهاني‌ام، كه تو مي‌داني، رسوا نگردان، سرّ مرا فاش نكن و به عقوبت من شتاب منما، به آنچه كه در خلوت كردم. خدايا بلايي بزرگ دارم و بدي‌هايي فراوان نموده‌ام و در اعمال خود كوتاهي كرده‌ام، كه زمين‌گير كرده مرا. پروردگارا، غير از تو كسي ندارم و جز تو از كه بخواهم كه زيان مرا برطرف كند و نظري به‌كار من كند؟ پروردگارا، بيامرز گناهاني را كه نازل مي‌كند بلا را و هر لغزشي و خطايي كه نموده‌ام.[2]

پروردگارا ذكر نام تو را وسيله‌اي براي تقرّب به تو قرار داده‌ام و از تو شفاعت مي‌جويم. يا رب، قلب من از پرده‌هاي گناه پوشيده شده، نفس من معيوب گشته و عقل من مغلوب گشته و هوي و شهوت بر من غالب گشته و عبادتم ناچيز و معصيت من بسيار و زبانم معترف به‌گناه است. پروردگارا اين حيله نيست[3] بلكه حقيقتي است كه از عيب من آگاهي و از زبان[4] و دلم مي‌گويم اي بخشنده و مهربان. خدايا، در آن روز [كه] همه چيز رسوا مي‌شوند و بلاها زنجير پاها مي‌شود، پناه مي‌خواهم و از اين همه تقصير اكنون عذر مي‌خواهم. پشيمان و دل‌شكسته‌ام و عفو مي‌خواهم و آمرزش برايم را اقرار دارم. به‌سوي تو روي مي‌آورم و كار را به تو وامي‌گذارم كه عذر مرا ببخشي و به‌رحمت واسع خود وارد كني مرا، بپذير عذر مرا و رحم كن بر اين بدن ضعيف.

خدايا، لذت ايمان و جان‌نثاري در راهت را بر اين بنده ذليل خويش عطا فرما و گام نهادن در راهت و اقتدا كردن به اوليائت، آن سرور شهيدان حسين بن علي(7)، و آن شيريني عبادت و بندگي شبانه‌روزي‌ات را عنايت فرما، هدايت كن بر سبيل خودت عشق و محبت خودت و عشق و محبت عاشقانت و آنچه را كه باعث قرب به تو مي‌شود بر من حقير عطا فرما. در طول زندگي، انسان‌ها با مشكلاتي روبه‌رو مي‌شوند و به مبارزه با آن مي‌پردازند، پس چقدر شيرين است كه اين مبارزه را در جهت صحيح قرار داده و به پيش رفت و در اين جولانگاه تمام مشكلات را زير پا گذاشت. انسان تا لحظه‌اي از چيزي پشتيباني مي‌كند كه امر مهم‌تري پيش نيايد و وقتي كه امر مهمي پيش آيد، از آن امر مهم حفاظت مي‌كند. وقتي اسلام در خطر افتاد، ديگر بايد تمام امور ديگر را رها كرد و به پشتيباني از آن آرمان مقدس برخاست.[5]

«شهادت سلاح خونيني است كه شهيد به‌وسيله آن آخرين ضربه را به دشمن زبون وارد مي‌سازد و با شهادت اين الگوها، سرنوشت جامعه ساخته مي‌شود».

از مسئولين محترم مي‌خواهم كه در امور محول گشته همچنان كوشا باشند و سخني با مسئولين بدون مسئوليت دارم كه توجه داشته باشند با امتي روبه‌رو هستند كه هستي خود را فداي[6] اسلام نموده و هدف اصلي خود را دنبال مي‌كنند و تمام مشكلاتي كه روبه‌رو مي‌شوند از ميان برمي‌دارند و به هر نابكار فرصت سربلندي را نمي‌دهند.

از هموطنان گرامي مي‌خواهم حمايت از ولي فقيه را نموده و همچنين سدي باشند در مقابل از خدا بي‌خبران و اجازه پياده كردن اهداف پوچ و برخاسته از هواهاي نفساني‌شان را ندهند. اگر افراد مي‌خواهند در يك جهت گام برداشته بايد در يك نظام تشكيلاتي صحيح، كه ادامه‌دهنده حركت انبياء و امامان و وارثين ايشان قرار گرفته است، باشيد و به آن رهبر و سيد مظلوم، حسين بن علي(7)، اقتداء نماييد. از مرقد مطهر امام‌زاده كمال استفاده را ببريد كه وجود آن مرقد شريف نعمت بزرگي است كه نصيب شما گشته است و طبق آيه شريفة «واعتصموا بحبل‌الله...»[8] همت و وحدت خود را حفظ كنيد و جمعاً به ريسمان الهي چنگ بزنيد. از معلمين و استادان عزيز مي‌خواهم با تربيت صحيح، محصلين را آماده كنيد براي خدمت به اسلام و از دانش‌آموزان مي‌خواهم كه در درس خود كوشا باشيد و اخلاق اسلامي را رعايت نموده و اجازه ورود اخلاق زشت و ناپسند را به محيط مقدس مدرسه [را][9] ندهيد و مبارزه با افراد خلاف‌گوي را فراموش نكنيد و حركت خود را به‌سوي خدا سوق دهيد و حمايت از اهداف مقدس خود نماييد تا بتوان مملكت را به استقلال واقعي رسانيد. همچنان جبهه را گرم نگه داريد و از تك تك حق‌داران و دوستان و اقوام و آشنايان حلاليت مي‌طلبم. به اميد ظهور حضرت بقية‌الله اعظم و جهاني شدن حمكت عدل الهي وحي.

العبد والعاصي الحقير

احمد آقايي

27/2/65