می‌خواهم گمنام باشم

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید رضاعلی اعرابیان یکم فروردین ۱۳۴۵ در روستای دلازیان از توابع شهرستان سمنان به دنیا آمد. پدرش قاسم، آسفالت‌کار بود و مادرش نسا نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. کارمند سپاه بود. بیست و دوم بهمن ۱۳۶۴ در ام‌‏الرصاص عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در خدمت خانواده ی شهید بزرگوار رضا علی اعرابیان هستیم .

- سلام علیکم .

علیک سلام .

- خوبی مادر جان ؟

الحمدالله .

- خودتون رو معرفی کنید و نسبتتون روباشهید بفرمایید ؟

بنده نساء مرادی نسب مادر شهید رضا علی اعرابیان هستم .

- مادر جان ما از استان سمنان اومدیم تا درمورد شهیدتون حرف بزنیم و خاطرات شما رو از ابتدای طفولیت تا روزی که به شهادت رسید ، در تاریخ شفاهی کشورمون ثبت کنیم . تا آیندگان بدونند که جوان های ما چه کسانی بودند که برای حفظ این آب و خاک از خون خودشون گذشتند . لطفا تا جایی که ذهنتون یاری میکنه به ما کمک کنید ، ما هم سعی میکنیم خاطرات براتون تداعی کنیم .

بفرمایید .

- وقتی پدر شهید خدابیامرز اومدند خواستگاری شما ، شغلشون چی بود ؟

شتر داشتند و هیزم کشی هم می کردند .

- وقتی ازدواج کردین تو همین سمنان بودین ؟

نه ، تو روستای دلازیان بودیم .

- خودتون هم مهارتی مثل خیاطی و ... داشتین که کمک خرج خانواده باشید ؟

برای دیگران کار نمی کردم ولی برای خونه همه ی کارهای نان پختن و آسیاب کردن و ... رو خودم انجام می دادم .

- وقتی خدا شهید رو به شما داد ، تو همون روستا بودین ؟

بله .

- ایشون فرزند اولتون بود ؟

بله .

- مادرجان اون زمان که دکتر و درمان نبود و اکثر بچه ها تو خونه به دنیا میومدند ، شما هم همین طور بودین ؟

بله .

- خیلی از مادر شهیدان برای ما تعریف میکردند که فرزندشون لحظه ی اذان به دنیا اومده . شهید شماهم همین طور بود ؟

نه ، رضا علی ساعت هشت صبح به دنیا اومد .

- چرا اسم شهید رو رضا علی گذاشتین ؟

اسم پدر خودم و پدرشوهرم رضا علی بود و مادرشوهرم این نام براش انتخاب کرد .

- اون زمان مرسوم بود که عروس و داماد تا مدتی بعد از ازدواج با خانواده ی مرد زندگی می کردند ، شما هم همین طور بودین ؟

بله ، یک سال با مادرشوهرم بودیم . پدرشوهرم فوت کرده بود و من پدرشوهر نداشتم . مدتی بعد هم جدا شدیم و با خواهر شوهرم یه جا رو اجاره کردیم . ایشون اتاقش از ما جدا بود .

- اون موقع امکانات خیلی کم بود و مردم حتی آب و برق و گاز هم نداشتند . شما چطور زندگی می کردین ؟

برای شستشو و ... باید میرفتیم لب جوب . برای آب آشامیدنی هم باید از یه جای دیگه آب میاوردیم . خیلی شرایط سخت بود .

- زمستون ها بچه ها رو چطور حموم میکردین ؟

آب گرم میکردیم وبا تشت آب تو خونه می شستیمشون . برق و گاز هم نداشتیم و روی آتش هیزم غذا میپختیم .

- با توجه به نبودن برق ، با چی شبها رفت و آمد می کردین ؟

اگرمیخواستیم بریم شهر باید خیلی معذرت میخوام ، با الاغ میرفتیم . گاهی هم پیاده رفت و آمد میکردیم .

- روزی که شهید به دنیا اومد ، پدر شهید خونه بود ؟

نه ، تو بیابون سرکار بود .

- قبل از تولد شهید ، شما و پدرش خواب ندیده بودین ؟

نه .

- با توجه به اینکه پدر شهید به واسطه ی شغلشون ، گاهی چند ماه هم خونه نمیومدن . پیش اومده بود که شهید بیمار بشه و شما خودتون به تنهایی شهید ببرید شهر دکتر ؟

بله ، پیش میومد که این اتفاق بیافته . شوهرم نبود و خودم تنهایی می ترسیدم بیام شهر و دختر دایی ام میومد . موقعی هم که سرخک گرفته ، شوهرم نبود و با شوهر خواهر شوهرم رفت . چهل روز به عید به دنیا اومد و تو همون تاریخ هم شهید شد .

- رضا علی تو همون روستا رفت مدرسه ؟

نه ، اون موقع دیگه هیزم کشی ممنوع شده بود و ما اومدیم شهر و شوهرم کارگری می کرد .

- تو کدوم محل سمنان زندگی میکردین ؟

ابتدا خیابان حافظ بودیم و بعد رفتیم ابوذر . از ابوذر هم اومدیم منزل فعلی مون .

- شهید به ادامه تحصیل علاقه داشت ؟

بله ، اون زمان مدرسه دو شیفته بود . میومد خونه و من هنوز ناهار درست نکرده بودم ، نون خالی میگذاشت تو جیبش و میرفت مدرسه . از دوازده سالگی تو سپاه و بسیج بود . ازده سالگی می رفت با پدرش کارگری می کرد و می گفتم ، مادر تو هنوز کوچکی نرو . می گفت ، پدرم گناه داره . بچه ها زیادن و حقوقش کفاف زندگی رو نمیده .

موقع انقلاب تو روستای ما یه عده با انقلاب مخالف بودن . شهید هم روی دیوار ها نوشته بود ، به شهر بی غیرتها خوش آمدین . به برادرشوهرم گفته بودند ، به پدرش بگو این شعار ها رو ننویسه . ما دیگه دیدیم اینجوری هست ، فرستادیمش پیش پسردایی که چوپانی کنه . اونجا از روی چهار پا افتاده بود و کتفش شکسته بود . وقتی اومد خونه روزه هم داشت . من بردمش لاسجرد پیش یه پیرمرد که دستش و جا بندازه .

کم کم خوب شد و رفت تو بسیج . اون موقع کلاس نهم بود و کم کم وارد سپاه هم شد .

دوازده سالگی یه بار تو جبهه زخمی شد . گفتم ، پسرم بابات مریض هست و چشمهاش آب مروارید داره . ما شش تا دختر داریم نرو . گفت ، خدای این شش تا دختر هم بزرگه .

اون موقع خیابان ابوذر بودیم . تو مسجد همه رزمنده ها آمده بودند . من به پاهاشون افتاده بودم و میگفتم ، تو رو خدا بگین بچه ام کجاست . گفتند ، اون مجروح شده بود و زودتر از ما اومد مرخصی . بعدا فهمیدیم که تهران بستری شده و با خانه ی خواهر شوهرم که اونجا زندگی می کردند تماس گرفتند و پسرعمه اش رفته پیشش .

پسر دختر دایی ام گفت ، نگران نباش من میرم میارمش . ایشون رفت آوردش خونه و وقتی بهتر شد دوباره رفت . از دوازده سالگی تا نوزده سالی می رفت جبهه تا اینکه شهید شد .

هربار هم وصیت نامه می نوشت و می گفت ، من مثل امام حسین (ع) می خوام گمنام باشم .

- همین طور هم شد ؟

بله ، سی و یک سال بعد از شهادتش ، پیکر بچه ام و آوردند .

- مادرجان ممنون که انقدر کامل و جامع برامون توضیح دادین . حالا یه تعداد سوال دیگه میپرسیم .

بفرمایید .

- شهید تو این مدت مهارت خاصی داشت ؟

بنایی می کرد و درس می خوند .

- زمان انقلاب دوازده ، سیزده سالش بود ؟

بله .

- کی در زمینه ی انقلاب رضا علی رو روشن میکرد . که به گفته ی خودتون تو روستا علیه ضد انقلاب ها شعار مینوشت ؟ پدر شهید هم این زمینه های انقلابی و مذهبی رو داشت ؟

خودمون یه خانواده ی مذهبی بودیم و پدرش رو حرام و حلال حساس بود . عرض کردم که از ده سالگی روزه می گرفت .

- نماز و روزه رو کی به شهید یاد داد ؟

از هشت سالگی خودم بهش نماز خوندن یاد دادم . از وقتی هم رفته بود جبهه ، می گفت من و ساعت سه بیدار کن که نماز شب بخونم . می گفت: مادر منو ببخش که وقتی کوچک بودم به حرفت گوش نمی دادم .

- وقتی کوچکتر بود ، همراه خودتون تو مراسم های مذهبی و اهل بیت میبردینش ؟

بله ، خودش هم نوحه خوان بود . تو محرم ها مداحی می کرد و هنوز هم نوارهاش و داریم . وقتی هم کسی فوت می کرد تا آخرین لحظه ی دفنش می ایستاد و براش قرآن می خوند .

یه بار هم قبل از شهادتش رفته بود روستامون ودیر کرد . گفتم: کجا بودی ؟

گفت: رفته بودم سر مزار فلانی که تازه فوت کرده بود قرآن می خوندم .

- تو جبهه هم مداحی میکرد ؟

بله ، الان هم صداش رو دارم .

- اولین بار غرب کشور بودیا جنوب ؟

یادم نیست ، الان سی و سال گذشته .

- تو این مدت مجروح هم شد ؟

بله ، بار اول مجروح شد .

- درمورد کارش تو جبهه چیزی نمی گفت ؟

اصلا دراین مورد حرفی نمی زد .

- آخرین بار معاون گردان بود ، درسته ؟

بله .

- از جمله افرادی که آخرین بار باهاش بودند کسی خاطرتون هست ؟

حسینی بود . بقیه رو یادم نیست .

- ایشون تو ام الرصاص در عملیات والفجر8 به شهادت رسیدند ؟

بله .

- وقتی خبر شهادتش رو دادند ، قطعا خیلی از همرزم هاش به دیدار شما اومدند . درمورد نحوه ی شهادتش حرفی نزدند ؟

وقتی از جبهه میومد هیچ وقت نمی گذاشت صورتش و ببوسم . همیشه می گفت ، زیر گلوم و ببوس . می گفتند ، تو جبهه می گفته ، مردان خدا ایستاده می میرند . روز شهادتش هم ایستاده بوده و تیر به زیر گلوش می خوره . دوستانش می گفتند ، تا بیست دقیق سرپا ایستاده بوده و تکون نمی خورده . انگار فرشته ها او رو نگه داشته بودند . وقتی هم می خواستند پیکرش رو بیارن من قبلش دوبار خواب دیدم . یه بار دیدم تو یه بیابون همه جوان چفیه به گردن هستند و دارند بازی می کنند . به یه نفر گفتم ، میشه رضا رو صدا کنی .

با همون لباس سپاه اومد و با هم روبوسی کردیم . گفتم ، پسرم چرا به بابا زنگ نمیزنی ؟ بابات دلش تنگ شده . یادم نبود که پدرش هم فوت کرده . دیدم حرفی نزد .

گفتم ، مامان شماره خونه مون عوض شده .

دیدم باز هم حرفی نزد . گفتم ، مامان اگر می دونستم همدیگه رو میبینیم برات یه مقدار عیدی میاوردم . پول می خوای بهت بدم ؟

گفت ، نه ، نیاز ندارم .

یک ماه بعد دوباره خواب دیدم امده روستای خودمون . اونجا خیلی شلوغ بود و همه ی جوان های پاسدار و بسیجی بودند . من رفتم خونه رو آب و جارو کردم . او که اومد گفتم ، چرا دیر کردی ؟

گفت ، رفتم خونه ی عموی بزرگم که برام قربانی کنه . ایشون هم فوت کرده بود .

به جاری ام گفتم ، اگر شما قربانی نمی کنی خودم بکنم ؟

گفت ، نه چون می خوام برم کربلا قربانی می کنم .

- چند وقت بعد پیکر شهید رو آوردند ؟

بله . یه روز رفته بودیم خونه ی شهید حمزه که مدافع حرم بوده . موقعی که می خواستم بیام پدر شهید نمی دونست من مادر رضا هستم . مادر شهید بهم گفت ، خوش اومدی . اون موقع متوجه شد من کی هستم . گفت ، می خوای خانم اعرابیان رضا رو بیارن .

گفتم ، من دیگه ناامید شدم .

گفت، همیشه به درگاه خدا امیدوار باش .

پسرم همیشه پنج شنبه ها صبح میومد منو می برد روستامون . دیدم اون روز ساعت چهار شده و هنوز نیومده . وقتی اومد و از در بیرون رفتیم گفت ، مامان می خوام یه چیزی بهت بگم .

گفتم ، چی شده ؟

گفت ، یه زمزمه هایی شنیدیم که رضا علی رو پیدا کردند .

گفتم ، مادر بعد از سی و یک سال چی میخوان برامون بیارن .

گفت ، آقای خراسانی که همرزم پسرم بود و دفعه ی آخر هم عکس های پسرم رو بعد از شهادتش برامون آورده زنگ زده. ایشون سال گذشته هم شهردار بود . پسرم گفت ، ایشون زنگ زده .

ایشون گفته ، رضا علی رو نیاوردند ؟

پسرم گفته بود ، نه .

ایشون هم گفته اگر بیارنش همین سمنان دفنش می کنید . من گفتم ، نه . برادرت وصیت کرده بود تو روستا دفن بشه .

یه مقدار پایین تر که رفتیم ، آقای خراسانی خودش زنگ زد و گفت ، تا پیکر رضا رو بیارن یه هفته طول میکشه . (بغض)

چون تو خاک عراق هست و آوردنش خیلی مشکله . وقتی برگشتیم خبر دادند که آوردنش .

- پدر شهید بیمار بودند که از دنیا رفتند ؟

نه ، ایشون مریض نبودند . قبل از اینکه بازنشسته بشه ده سال بعد از شهادت پسرم شهیدشد .

- برای پسرتون بی قراری نمیکرد ؟

خیلی ناراحت بود ولی پیش ما به روی خودش نمیاورد .

- پدر شهید جبهه نرفت ؟

ایشون سواد هم نداشت . یک سال بعد از شهادت پسرم ، از طرف شهرداری بردنش جبهه . پسر خواهر شوهرم گفت ، چرا شما مانع رفتنش نشدی ؟

گفتم ، باید به رئیس شهرداری می گفتم اول خودت برو بعد شوهرم و ببر . من شش تا دختر داشتم و یه پسر . پسر خواهر شوهرم رفته بود دنبالش و نگذاشته بود ببرنش .

- مادرجان ابتدای جنگ خیلی از مردم برای جبهه ها کمک های مردمی جمع می کردند . شما در این زمینه چکار میکردین ؟

تو خونه مون که تو خیابان ابوذر بود تنور داشتیم . یه نیسان آرد آوردند و سه تا چهار تا نانوا بودیم که نان می پختیم برای جبهه . از طرف صدا و سیما هم اومده بودند با نانواها مصاحبه کردند . من از همون ابتدا حاضر نبودم با کسی مصاحبه کنم و هیچ حرفی باهاشون نزدم .

- همسرتون هم کمک می کرد ؟

اون بنده ی خدا کارگر بود و می رفت سرکار .

- از دوستان و همرزمهای شهید کسی برای شما خاطره ای نگفت ؟

میگفتند ، چوت معاون گردان بوده ، خیلی تو کارش جدی بوده . همون آقای عرب حسینی می گفت ، با اینکه مسئولیت داشته با بچه ها خیلی هم شوخی می کرده . ایشون تعریف می کرد ، من رفته بودم وضو بگیرم که اسلحه ام رو جا گذاشتم . یکی اسلحه رو میده به رضا .

می گفت ، به من گفت ، اسلحه ات کو ؟

گفتم ، الان میارم . رفتم دیدم سرجاش نیست .

همون موقع به من گفت ، پیراهن و دربیار و رو زمین سینه خیز برو . باید مسئولیت پذیرباشی . هنوز هم اون خاطره رو برامون تعریف میکنه . تو کارش خیلی جدی بوده و با اینکه ایشون باهاش دوست بوده تعارف نداشته .

- تو دوران کودکی برای شهید نذر نکرده بودین ؟

نه .

- خواب شهید هم دیده بودین ؟

هربار که مریض بودم و تو بیمارستان بودم ، تو خواب می دیدمش . خدا شاهده خودم بیدار بودم ، فقط چشمهام بسته بود . یه بار دیدم با پدرش اومد و به من گفت ، چی شده مامان ؟

گفتم ، ناراحتی قلبی دارم .

گفت ، اگر به خاطر یه چیزی نباشه نمی گذارم اینجا باشی و این همه زجر و عذاب بکشی . چون اون موقع هنوز دو تا دختر داشتم .

همین الان هم که چشمهام رو رو هم بگذارم و نیت کنم می بینمش .

- مادر جان خیلی از پدر و مادر شهداء ، شهیدشون و مکه و کربلا میدیدن . شما هم مکه و کربلا رفتین ؟

بله .

- با پدر شهید رفتین ؟

نه .

- خیلی ازشهداء به پدر و مادرشون میگفتند ، ما میریم که راه کربلا رو باز کنیم . شهید هم به شما این حرف و زده بود ؟

بله ، رضا هم همیشه این حرف رو میزد . من هر وقت می رفتم تو صحن کربلا یاد این حرفش میافتادم و تو نظرم بود .

- مادرجان با توجه به اینکه شما ناراحتی قلبی دارید ، خیلی وقت شما رو نمیگیرم .

بفرمایید .

- شما فرمودین خونه ی شهید حمزه که شهید مدافع حرم هستند هم رفته بودین . اگر رضا زنده بود الان حاضر بودین برای دفاع از حرم حضرت زینب بره ؟

بله ، راضی بودم .

- از اینکه شهید شده ، پشیمون نیستین ؟

نه ، پشیمونی نداره . اون اوایل بهش می گفتم ، نرو جبهه . ولی مدتی بعد که می رفت و میامد دیگه راضی بودم . وقتی پیکرش و آوردند همراه یه شهید دیگه بود . با خانواده رفته بودیم و من گفتم ، باید روی شهیدم و باز کنید تا من مطئن باشم که پسر خودمه . مردم می گفتند ، دو تا تیکه استخوان میارن و این ها باور می کنند که بچه ی خودشون بوده . زن عموی خودم می گفت ، این استخوان ها سرمزار رفتن نداره . به همین خاطر من گفتم ، باید مطمئن باشم که بچه ی خودم هست .

در تابوتش رو باز کردند . گفتند ، تو چه نشونی داری ؟

گفتم ، موهای سرش و لباسش . اون لباس هایی که شب عملیات تنش بوده رو یادم هست . گفتند ، بعد از سی و یک سال یادت هست ؟ گفتم ، بله .

یه تیکه از لباسش خراب نشده بود . جوراب هاش یه ذره سوراخ نشده بود . من یه تیکه از پارگی لباسش و یادگاری گرفتم و هنوز هم دارم . گفتند ، اون شهید دیگه دو متر از پسر شما اون طرف تر بوده .

بچه هام گفتند ، مادر چرا لباس هاشون رو بر می داری .

گفتن ، بعد از شهید حمزه برو سرخاک پسرت .

من دیدم یکی گل میبره سرمزار و یکی یه چیز دیگه میبره . به خانم شهید گفتم ، مادر حسین کی این گل ها رو میبره؟ گفت ، من میبرم چون تو خوابم اومده و گفته ، به پدر شوهرت بگو چرا منو تنها گذاشتی ؟ چون این ها سی و یک سال باهم بودند . می گفت ، هرچی برای پسرم نذری میبرم برای او هم میبرم .

- شهید رو تو روستای خودتون دفن کردین ؟

بله .

- ایشون تنها شهید اونجا هست ؟

تنها شهید پاسدار پسر من هست . اون ها سرباز بودند و تو انفجار مین و ... به شهادت رسیدند .

- مادرجان اگر خاطره ای دارید بفرمایید ؟

خیلی ممنونم ، یادم نمیاد .

- شهید ورزشکارهم بود ؟

فوتبال بازی می کرد ، خیلی علاقه داشت .

- از دوستانش که فوتبال بازی میکرد و شهید شد ، کسی یادتون هست ؟

یکی شون الان شهردار سمنان هست و شهید نشده . یکی شون هم آقای عرب بود که ایشون هم زنده هست .

- شهید وصیت نامه هم داشت ؟

بله .

- چه تاکیدی داشت ؟

نوشته بود ، از خواهرام می خوام که حجاب اسلامی رو رعایت کنند و بعد از من راه من و ادامه بدن .

- ممنونم مادرجان ، انشالله خدا بهتون عمر باعزت بده .

سلامت باشید .