ما پیروان امام حسین (ع) هستیم و باید در برابر دشمن بایستیم

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی نکویی» یکم تیر ماه ۱۳۴۸، در بخش سندرک از توابع شهرستان میناب چشم به جهان گشود. پدرش ابراهیم، کشاورز بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. بیست و ششم مرداد ۱۳۶۸، به عنوان پاسدار وظیفه در میناب مورد سوءقصد گروه‌های ضد انقلاب قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

وصیت‌نامه شهید:

ما پیروان امام حسین (ع) هستیم و باید در برابر دشمن بایستیم

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود به روان پاک شهدای صدر اسلام و با سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، خمینی بت‌شکن و همچنین با درود بر رزمندگان سلحشور و حماسه‌ آفرین اسلام.

«وَ قاتِلوهُم حَتّى لا تَكونَ فِتنَة»
(جنگ، جنگ تا رفع فتنه در عالم)

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ای مردم! کسانی که در راه رضای خدا کشته می‌شوند را مرده مپندارید؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌گیرند.

پدر و مادرم! سلام علیکم.
انسان هر روز ممکن است از این دنیا کوچ کرده و به جهان دیگر سفر کند؛ جهانی که همان آخرت است. وقتی از این دنیا به آن دنیا می‌رویم و در برابر امامان قرار می‌گیریم، نباید شرمنده باشیم. باید توشه‌ای برای آخرت آماده کنیم؛ توشه‌ای که تنها در همین دنیا می‌توان تهیه‌اش کرد. آن توشه چیزی جز اعمال نیک نیست؛ کارهایی که باید خالصانه و برای رضای خدا انجام شوند، نه از روی ریا. مبادا خیال کنیم کار خوبی انجام داده‌ایم اما در کارنامه اعمالمان مردودی نوشته باشند. باید کاری کنیم که وقتی کارنامه اعمالمان را می‌دهند، به دست راستمان بدهند، نه به دست چپ.

خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر توفیق حضور در صحنه‌های نبرد را به من داد تا در برابر دشمنان اسلام بایستم، با آنان مبارزه کنم، سلاح شهیدان را به دست بگیرم و خون آنها را از دشمن باز پس بگیرم.

پدر و مادرم! می‌دانم که شما برای بزرگ کردن من زحمت‌های زیادی کشیدید، اما مالک اصلی خداست؛ همان که ما را آفرید و دوباره به جهان آخرت خواهد برد. اگر بنده شهید شدم، اصلاً ناراحت نباشید. من که از امام حسین (ع)، حضرت علی‌اکبر (ع) و علی‌اصغر شش‌ ماهه برتر نیستم. امام حسین (ع) در روز عاشورا، یک تنه در برابر کافران ایستاد و درخت اسلام را با خون خود آبیاری کرد تا امروز به ما برسد. ما پیروان آنها هستیم و باید در برابر دشمن بایستیم و نگذاریم به خاک و میهنمان تجاوز کند.

وقتی داستان شهادت امام حسین (ع) را می‌شنویم، افسوس می‌خوریم و می‌گوییم: «ای کاش در آن زمان بودیم و او را یاری می‌کردیم.» امروز زمان ما با زمان امام حسین (ع) تفاوتی ندارد؛ امروز هم باید به امام زمان (عج) لبیک بگوییم و او را یاری کنیم.

پدر و مادرم! اگر ناخواسته یا از روی نادانی حرفی به شما زده‌ام، مرا ببخشید. امیدوارم از صمیم قلب از من ناراحت نباشید و مرا حلال کنید. از شهادت من گریه و زاری نکنید؛ اگر خواستید گریه کنید، برای امام حسین (ع) گریه کنید. به برادران و خواهرانم بگویید ناراحت نباشند و اگر می‌خواهید سوگواری کنید، عزایتان برای امام حسین (ع) باشد.

اگر طایفه خواستند گریه کنند، شما به آنها روحیه بدهید و الگویشان باشید. همه کارهایتان برای رضای خدا باشد، مراقب باشید اعمالتان از روی ریا نباشد و توشه آخرتتان را از دست ندهید.

پدر و مادرم! اگر شهید شدم، حتماً مرا ببخشید و از ته دل حلالم کنید.

خداحافظ.

خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی (عج)، خمینی را نگهدار.