رویش سرخ بهاری جاودان

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید «محمدحسین تجلی» چهاردهم خرداد ۱۳۴۱، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش ابوالفضل، کارمند شهرداری بود و مادرش قمرتاج نام داشت. دانشجوی رشته اجتماعی و معلم بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم اسفند ۱۳۶۵، درشلمچه براثراصابت ترکش به شکم، شهید شد. پیکر او را در مزار پایین زادگاهش به خاک سپردند.

در مقاله‌ای از شهید «محمدحسین تجلی» می خوانیم؛

درآمد: نگاهی به جهان‌بینی یک شهید اندیشمند

شهید محمدحسین تجلی، چهره‌ای شاخص از نسل دانشجویان انقلابی بود که عمیقاً به مبانی فکری و عرفانی اسلام معتقد بود. آنچه در پی می‌آید، بازخوانی بخش‌هایی از یادداشت‌های ارزشمند این شهید بزرگوار است که همچون چراغی فراروی نسل جوان می‌درخشد.

سرآغاز: شعر امید و رهایی

مقاله با این ابیات تأمل‌برانگیز آغاز می‌شود:

"با نوایی که دمد از سر کوه

با نسیمی که درآید فردا

با بهاری که بلغد به چمن، بگشایم به امید

پنجره‌ی بسته که زندانی آن، جان من است."

این اشعار به زیبایی بیانگر اشتیاق وصف‌ناپذیر نویسنده به رهایی از قفس تنگ مادیات و پرواز به ملکوت معنویت است.

گفت‌وگوی وجودی: پرسش از مقصد سفر

در بخشی عمیقاً تأثیرگذار، شهید تجلی به توصیف مکالمه‌ای نمادین می‌پردازد:

"گفت: کجا می‌روی؟

گفتم: همانجایی که می‌دانی.

گفت: بگذار دیگران بروند.

گفتم: مانعشان نیستم.

گفت: آنها نمی‌روند، آنها مشغول زندگی‌اند و شما را می‌فرستند.

گفتم: گوش به حرفشان نیستم..."

این دیالوج فلسفی، تقابل دو نگرش به زندگی را به تصویر می‌کشد:

    نگاه مادی‌گرایانه که سعادت را در انباشت دنیایی می‌جوید

    نگاه معنوی که فداکاری در راه آرمان‌ها را والاترین ارزش می‌داند

فلسفه حیات: بهار وجود آدمی

شهید تجلی با نگاهی نو به مفهوم زندگی می‌نگرد:

"من فقط یک بهار عمر کرده‌ام و آن بهار زندگی بود.

بهار یعنی رویش، و زندگی نیز رویش است.

بگذار آنان تا زمستان بمانند، سرانجامی جز انجماد نخواهند داشت

و من در بهار خواهم رفت ولی دوباره خواهم روئید."

این استعاره زیبا، زندگی را فصل رویش و شهادت را نقطه اوج این شکوفایی معرفی می‌کند.

استعاره رویش سرخ: تمثیلی از شهادت

شهید با خلق تصویری ماندگار، مفهوم شهادت را ترسیم می‌کند:

"رویش سرخ را دیده‌اید؟

جوانی در جزایر مجنون چنین روئیده بود...

و من ساقه‌ای از آن رویش سرخ را برداشتم

و با سرخی خون خود سیرابش کردم."

جزیره مجنون در این متن، از مکانی جغرافیایی به نمادی از خودگذشتگی و ایثار تبدیل می‌شود.

پیام به نسل آینده: امانتی سرخ

شهید تجلی در فرازی تأثیرگذار، رسالت خود را اینگونه بیان می‌کند:

"من سرخ روئیدم و قبل از اینکه به زردی گرایم،

ساقه‌ای از سرخی وجودم را به آنکه خواهد، خواهم سپرد

و او نیز سرخ خواهد شد...

شاید که او تو باشی..."

این جملات، پیوند نسل‌ها در مسیر آرمان‌های انقلاب اسلامی را به زیبایی به تصویر می‌کشد.

در پایان: چراغ راهی فراروی آیندگان

اندیشه‌های شهید تجلی، همچون چراغی پرتوافکن، راه نسل‌های بعدی را روشن می‌کند. آموزه‌های او به ما می‌آموزد که:

    زندگی واقعی در گرو ایمان و ایثار است

    شهادت نقطه پایان نیست، بلکه اوج کمال انسانی است

    هر نسلی مسئول حفظ و انتقال ارزش‌های انقلابی به نسل بعد است

یاد و نام این شهید والامقام همواره زنده و راهش پررهرو باد