ماجرای آشی که علی برایم پخت!

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید علی زلالی فرزند اسماعیل و هما، بیست و پنجم دی‌ماه ۱۳۴۷ در روستای نه حصار از توابع شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش خواربار فروش بود. تحصیلاتش را در زادگاهش به پایان رساند. از کودکی نماز می‌خواند و مکبر مسجد جامع گرمسار بود. در فعالیت‌های اجتماعی حضور فعال داشت.

روایت آشی که برایم پخت!

دوست شهید نقل می‌کند: «علی یکی از مکبران مسجد جامع گرمسار بود. همیشه می‌گفت: «پدرت مداح و مکبر مسجده، تو هم بیا موقع نماز تکبیر بگو.» با اصرار علی یکی از روزها که نماز جماعت ظهر بود، رفتم تکبیر بگویم. نماز که شروع شد از همان رکعت اول تا ركعت آخر تکبیر را اشتباه گفتم. وقتی نماز تمام شد، خجالت زده شدم و رفتم کنار على نشستم. دیدم او از خنده به خودش می‌پیچد. گفتم: «این آشی بود که تو برام پختى.» علی روزهای دیگر هم دست بردار نبود. همیشه تشویقم می‌کرد تا اینکه اعتماد به نفس پیدا کردم.»

با توجه به اینکه سنش کم بود، اما بصیرت و بینش بالایی داشت. در همان سنین نوجوانی موقعی که محصل بود، با گروهک‌های منحرف ضدانقلاب مبارزه می‌کرد. عضو بسیج شد و بعد از گذراندن آموزش چهل و پنج روزه در مهدیشهر، سال ۱۳۶۴ به جنوب کشور اعزام شد. وی سرانجام بیست و هفتم شهریورماه ۱۳۶۴ در هورالعظیم عراق بر اثر اصابت ترکش به پا و قطع آن، شهید شد. پیکر مطهرش را بعد از تشییع، در کنار دیگر شهدای دوران دفاع مقدس در گلزار شهدای گرمسار به خاک سپردند.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان گرمسار/ نشر زمزم-هدایت