هر وقت سر خاکش می‌روم، شرمنده‌ام شرمنده آن سال‌های سخت

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید محمدحسین صوفی‌آبادی بيست و پنجم فروردين‌ماه ۱۳۴۱ در شهرستان سمنان ديده به جهان گشود. پدرش رضا، کشاورز بود و مادرش سيده‌‌بيگم نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. پانزدهم خردادماه ۱۳۶۱ با سمت آرپی‌‌جی‌‌زن در خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به سر، شهيد شد. مزار وی در گلزار شهدای امامزاده اشرف زادگاهش واقع است.

این خاطر به نقل از پدر شهید است که تقدیم حضورتان می‌شود.

هر وقت سر خاکش می‌روم شرمنده‌ام، شرمنده آن سال‌های سخت
چیزی نمانده بود که لباس بپوشم و بروم دنبالش. ساعت یک نیمه شب بود که آمد و آهسته رفت توی آشپزخانه چیزی بخورد. من هم بلافاصله رفتم و با نگرانی پرسیدم: «تا این وقت شب کجا بودی؟ مگه نظافت بانک چقدر طول می‌کشه؟» هر پنج نفر درس می‌خواندند. با اینکه اغلب مادرشان توی نانوایی به کمکم می‌آمد، اما باز هم درآمدم کفاف زندگی را نمی‌داد.

با چشمانی که از خستگی قرمز شده بود، نگاهی به من انداخت و گفت: «دو تا بانک می‌رم بعد هم بایگانی مدارکشون رو قبول کردم انجام بدم.» شامش را خورد و رفت سراغ درس‌هایش. گاهی دو سه ساعت بیشتر نمی‌خوابید. این برنامه هر شب او بود. سه سال اینطور درس خواند تا دیپلمش را گرفت. هنوز هم هر وقت سر خاکش می‌روم شرمنده‌ام، شرمنده آن سال‌های سخت.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت