مدافعان سلامت مانند رزمندگان دفاع مقدس، دست از عزیزان‌شان شستند و به میدان مبارزه رفتند
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ حدود یک سال است که از شیوع ویروس منحوس کرونا می‌گذرد. پزشکان و پرستاران؛ سربازان سفید پوشی که با فداکاری‌های‌شان، یک بار دیگر حال و هوای دفاع مقدس را برای مردم ایران زنده کرده‌اند. به همین بهانه و در سالروز ولادت حضرت زینب (س) گفتگویی با پرستار نمونه سمنان، «عطیه شریفی» داشته‌ایم که تقدیم حضورتان میشود.
نوید شاهد سمنان: لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چند سال است که به شغل پرستاری مشغول هستید؟
شریفی: عطیه شریفی هستم از شهرستان سمنان با مدرک کارشناسی پرستاری و نزدیک ده سال است در رشته پرستاری فعالیت می‌کنم و استخدام رسمی علوم پزشکی هستم.
نوید شاهد سمنان: برای چه شغل پرستاری را انتخاب کردید؟
شریفی: سال اول دبیرستان که بودم سریالی به نام پرستاران از تلویزیون پخش می‌شد؛ اینکه یک گروهی دور هم جمع شده و برای نجات جان انسان‌ها تلاش می‌کردند که همین امر باعث علاقه‌مند شدن من به این رشته شد. سال دوم دبیرستان رشته تجربی رو انتخاب کردم و به این ترتیب در کنکور رشته پرستاری قبول شدم و در حال حاضر در این رشته مشغول فعالیت هستم. دوست داشتم من هم برای مردم خودم یک مفیدی باشم، دردی از دردهایشان را التیام ببخشم و لبخند را به آنها هدیه کنم.
نوید شاهد سمنان: اگر موفقیتی در خصوص شغل‌تان دارید بفرمایید.
شریفی: در سال ۱۳۹۵ به عنوان پرستار نمونه از طرف سازمان نظام پرستاری استان انتخاب شدم.
نوید شاهد سمنان: لطفا از سوابق پرستاری خودتان برایمان بگویید.
شریفی: پس از اتمام درس در مقطع کارشناسی، طرح خودم را به مدت دو سال در بخش داخلی زنان در بیمارستان فاطمیه (س) شهرستان سمنان شروع کردم و به استخدام سازمان علوم پزشکی سمنان درآمدم و در بخش اورژانس به مدت پنج سال مشغول به فعالیت شدم.
مجدداً به مدت شش ماه در بخش داخلی زنان مشغول به فعالیت شدم، سپس به آی‌سی‌یو داخلی منتقل شده و شش ماه در آن بخش مشغول فعالیت بودم. بعد به بخش post ccu بخش قلب منتقل شدم و به عنوان جانشین سرپرستار فعالیت پرستاری خود را ادامه دادم.
نوید شاهد سمنان: از زمان شروع بیماری کوید ۱۹ در کدام بخش از بیمارستان مشغول خدمت هستید؟
شریفی: از زمان شروع بیماری کرونا از سال ۹۸ در بخش ایزوله عفونی و سپس در بخش آی‌سی یو کرونا تاکنون مشغول به فعالیت هستم.
نوید شاهد سمنان: خانم شریفی روحیه جامعه پرستاری در این روزهای بحرانی چگونه است؟
شریفی: اوایل شروع بیماری کووید 19 با توجه به اینکه یک بیماری بسیار ناشناخته بود و هیچ کشوری شناختی از این بیماری نداشت و اینکه می‌دیدیم در رسانه‌ها آمار مرگ و میر زیادی را اعلام می‌کردند، بخش فعالیتی که ما آنجا کار می‌کردیم بخش مراقبت‌های ویژه بود و حال عمومی بسیاری از بیماران بد بود و همکاران خودمان هم درگیر این بیماری شده‌بودند.
با توجه به ناشناخته بودن بیماری، هنوز درمانی برای آن کشف نشده بود. از دست دادن همشهری‌های‌مان و اینکه همکاران‌مان هم در سراسر کشور درگیر این بیماری شده‌بودند و یکی‌یکی از جمع ما پر می‌کشیدند خیلی غم‌انگیز بود. در همین زمان یکی از همکاران عزیزمان به شهادت رسید و به شدت روحیه‌مان ضعیف شد. همه بچه‌ها ترس از این داشتند که ممکن است به خاطر کار در این محیط، ناقل ویروس باشند و این بیماری به خانواده‌شان منتقل شود.
البته هنوز هم این اضطراب در ما وجود دارد. احساس می‌کردیم تنها شدیم؛ همین که نمی‌توانستیم با عزیزان‌مان در ارتباط باشیم و همدیگر را به صورت حضوری ببینیم، خیلی روحیه‌مان را ضعیف کرده‌بود. تا اینکه گروه جهادگران به ما اضافه شدند؛ حضورشان در بین ما در شرایط وخیم روزهای اولیه کرونایی بسیار روحیه بخش بود.
آنها هر روز به ما سر می‌زدند و با آب میوه از ما پذیرایی می‌کردند، یک خسته نباشید به ما می‌گفتند که این خودش کلی قوت قلب و روحیه برای ما به همراه داشت. حضورشان به ما نشان می‌داد که ما تنها نیستیم. حتی گاهی بچه‌های کوچک پنج، شش و ده ساله برایمان نقاشی می‌کشیدند و می‌فرستادند و پایین نقاشی‌هایشان می‌نوشتند: «خدا قوت خسته نباشید مدافعان سلامت.» از بچه‌های کوچک گرفته تا بزرگ‌ترها به یاد ما هم هستند. همه این‌ها باعث افزایش روحیه ما می‌شد. با وجود همه این عوامل، توانستیم با روحیه خیلی بهتر و توکل به خدا تا الان در کنار مردم عزیزمان مقاومت و استقامت کنیم. الآن هم هر روزی که یکی از بیماران‌مان با حال عمومی خوب بهبودی پیدا می‌کند و مرخص میشود، بسیار خوشحال می‌شویم و انگیزه‌ای میشود برای ما تا با تلاش بیشتر و روحیه‌ای عالی به مردم عزیزمان خدمت‌رسانی کنیم، به امید اینکه بیماران بیشتری بهبود پیدا کنند و نزد عزیزان‌شان برگردند.
نوید شاهد سمنان: امروز شما مانند رزمندگان دفاع مقدس که جان‌شان را کف دست‌شان گرفتند و برای امنیت مردم عزیزمان به جبهه‌ها رفتند و در مقابل دشمن ایستادگی و جهاد کردند، شما هم در مقابل این ویروس ایستادگی و جهاد کرده‌اید، آیا می‌توان جهاد این دو گروه را با هم مقایسه کرد؟
شریفی: هدف مقدس هر دو گروه، رضایت و خشنودی خداوند و دفاع از کشور و مردم عزیزمان است. هر دو گروه لباس مقدسی به تن کردند و برای دفاع از مردم کشورشان و خشنودی خداوند تمام تلاش‌شان را انجام دادند و می‌دهند. مدافعان سلامت مانند مدافعان کشور که بعد از مجروح شدن و درمان و بهبودی با شوق بیشتری به میدان مبارزه با دشمن برمی‌گشتند، پس از درگیری با بیماری و بهبودی حال عمومی خود با شوق و پشتکار بیشتر لباس رزم را به تن کردند و مجدداً به صورت داوطلبانه به میدان مبارزه با این دشمن برگشتند.
مدافعان سلامت هم مانند مدافعان کشور با وجود کمبود امکانات و وسایل مورد نیاز، باز هم میدان مبارزه را خالی نکردند. هر دو گروه دست از عزیزان‌شان شستند و به میدان مبارزه رفتند. هر دو گروه برای نجات جان مردم کشورشان تمام تلاش‌شان را می‌کنند؛ حالا می‌خواهد دشمن قابل رویت باشد یا غیر قابل رویت، جنگ همان جنگ است فقط ظاهرش فرق کرده‌است.
نوید شاهد سمنان: آیا درباره پرستاران زمان دفاع مقدس چیزی شنیده‌اید؟
شریفی: گاهاً در رسانه‌ها به صورت جزئی به این موضوع پرداخته شده‌است. مسلماً که حقیقت فراتر از این چیزی است که نشان داده میشود، ولی همین که همکاران‌مان را می‌بینیم که در آن زمان با وجود شرایط سخت و کمبود امکانات و وضعیت دشوار روحی و روانی دست از تلاش و کوشش خودشان برنمی‌داشتند و با نهایت استقامت و پایداری مدافع جان مردم و مجروحین بودند و شاید حضورشان انگیزه‌ای برای مدافعان کشور و مردم ما هم بود، باعث میشود که ما هم تلاش کنیم و با حضورمان در این صحنه و میدان جنگ اعلام کنیم که: «مردم عزیز کشورمان در کنار شما بوده‌ایم، با شما هستیم و تا پایان این جنگ در کنار شما و عزیزان شما به مبارزه ادامه می‌دهیم.»
نوید شاهد سمنان: خانواده شما برای فعالیت در بخش کرونا مانع شما شده‌اند؟
شریفی: ابتدای شروع این بیماری، خانواده با توجه به اینکه بیماری ناشناخته بود و در شرایطی که هیچ‌کس، هیچ‌گونه شناختی از این بیماری و درمان آن نداشت و با توجه به اینکه رسانه‌ها هم دائما آمار فوت در کشورهای مختلف از جمله کشور خودمان را به صورت وخیم اعلام می‌کردند، بسیار نگران بودند حتی درخواست استعفا داشتند که به آنها باید حق داد. ولی همیشه سعی کردم به خانواده ام قوت قلب بدم و توضیح بدم که ما قسم خوردیم در هر شرایطی به کشور و ملت خود خدمت کنیم.
زمان، زمان جنگ است و امید مردم و دلگرمی‌شان به حضور ما در کنار عزیزان‌شان است، کنار کشیدن ما و خالی کردن این میدان باعث قهر خداوند از ما میشود. خدا را شکر بعد از مدتی خانواده هم شروع به پشتیبانی و حمایت کردند و دعای خیرشان هر روز که به سر کار می‌روم با من همراه است. حتی اقوام و فامیل تماس می‌گیرند، خداقوت و خسته نباشید می‌گویند و برای من و همکارانم دعای خیر می‌کنند که خودش یک انگیزه قوی برای ادامه این راه است.
نوید شاهد سمنان: اگر توصیه‌ای به مردم عزیز کشورمان دارید بیان بفرمایید.
شریفی: مردم عزیز کشورم! تمام این سختی‌ها را به واسطه در خانه ماندن و خود قرنطینگی تحمل می‌کنیم تا فردا بتوانیم بار دیگر لبخند را بر لبان خود، خانواده و تمامی جامعه‌مان نظاره کنیم. در خانه ماندن درسال ۹۹ به ما یادآوری کرد که طی سال‌ها و روزهایی که در نهایت صحت و سلامت آن را پشت سر گذاشته‌ایم، به چه نعمت‌های بزرگی بی‌توجه بوده‌ایم.
این روزها به سبب همراهی با تمامی افراد جامعه تلاش می‌کنیم تا نقش خود را علاوه بر در خانه ماندن به‌عنوان یکی از شهروندان جامعه برای دیگر هموطنان‌مان نسبت به تشویق و ترغیب آنها برای ماندن در خانه در مسیر شکست زنجیره شیوع کرونا به بهترین نحو ایفا کنیم و بیشتر به این نکته پی می‌بریم که نقش هر یک از ما در مسیر سلامت جامعه تا چه حد حائز اهمیت است. لطفاً در امر شکست کرونا با زدن ماسک، رعایت فاصله اجتماعی و در خانه ماندن، مدافعان سلامت را حمایت کنید.
نوید شاهد سمنان: در پایان اگر صحبتی با مدافعان سلامت دارید بفرمایید.
شریفی: در پایان خطاب به همکارانم و مدافعان سلامت می‌خواهم بگویم: «در حیرتم که خدا با تو چه کرده‌است؛ تویی که شب‌ها از غم همنوعان رنجورت، خواب بر چشم حرام می‌کنی و به خستگی درس استقامت و صبوری می‌دهی. در حیرتم که سینه تو از کدام دریای عشق به خدا پر شده که چنین در رضایت او موج می‌زنی و آسوده نمی‌نشینی.
در حیرتم که از چشمه کدام ایمان و عاطفه سیراب گشته‌ای که درونت از هیچ احسان و از خودگذشتگی سیراب نمی‌شود و به هیچ خستگی رضایت نمی‌دهد. دست مریزاد، دست خدا یاورت، ای پرستار مهربانی.
دست خدا به همراهت ای دست سرشار از عاطفه و مهر. دعای همه دردمندان بدرقه راهت ای سینه لبریز از ایمان و یقین. دستت همیشه گرم ای نگران چشم‌های خسته و بیمار. خدا پشت و پناهت ای باغبان گل‌های پژمرده و شاخه‌های شکسته. نسیم رضایت خدا گوارای وجودت ای جلوه گاه فداکاری و صبر، ای اسوه نیکوکاری، ای پرستار.
دوستان و همکاران عزیز! صبر و استامت‌تان زینب‌گونه باشد. روزتان مبارک خداقوت.
گفتگو از حمیدرضا گل‌هاشم
