شهادت در حریم خانه

آن سال ضد انقلاب هایی که از شهرهای کردستان فرار کرده بودند ، به روستاهای اطراف آمده و تعدادشان هم زیاد بود. مرتب و هر روز درگیری بود مردم مثل سابق جرأت بیرون آمدن نداشتند. یا می بایست به کوه و دشت می‌‌رفتند و یا اینکه در مسجد روستا پناه می گرفتند. آن روز صدای تیراندازی و انفجار یک لحظه هم قطع نشد. همسرم گفت: تو و بچه ها به مسجد بروید اما من در خانه می مانم و مراقبت می کنم، تا صبح روز بعد صدای انفجار خمپاره و رگبار گلوله قطع نشد. صبح که درگیری تمام شد به خانه رفتیم. خانه آتش گرفته و همه چیز سوخته و جنازه شوهرم غرق در خون افتاده بود و من با دیدن این صحنه زبانم بند آمد.

(از خاطرات منیژه کرم ویس- همسر شهید)