خاطره/ شهیدی که به خواهرش افتخار می کند

به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید سيدمهدي آل عمرانی سي ام شهريور 1342، در شهرستان اهواز به دنيا آمد. پدرش سيدمرتضي، خواربارفروش بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. نقاش خودرو بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. یکم فروردين 1364 ، در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت گلوله به شكم، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.

متن خاطره:

این بار که از جبهه برگشته بود حال و هوای مهدی تا حدودی متفاوت تر از قبل بود بسیار کم سخن می گفت و بیشتر عبادت می کرد یک شب با صدای گریه از خواب پریدم. اتاق تاریک بود. ترسیدم، صدای گریه ای خیلی نامبهم می آمد.

بلند شدم و به طرف صدای گریه حرکت کردم در گوشه ای از اتاق مهدی روی سجاده نشسته بود و دستهایش را جلوی صورتش گذاشته بود و گریه می کرد. به او نزدیک شدم و صدایش کردم سرش را به عقب برگرداند .تمام پهنای صورتش را اشک پوشانده بود

گفتم:«چی شده ؟»

او که می خواست اشکهایش را از من پنهان کند.گفت:«چیزی نیست برو بخواب»

 من اصرار کردم مهدی چیزی شده و او که از دستم کلافه شده بود به ناچار گفت:«خسته شده ام»

 و من با تعجب پرسیدم:«از ما ؟»

ادامه داد:« نه از شهید نشدن ،از ماندن و از تشیع بهترین دوستانم»

اشکهایش سرازیر شد تازه فهمیدم اشکهای او چه معنایی دارد آن شب تا صبح فکر کردم زجر می کشد و .....چند روز بعد او آماده رفتن شد با خوشحالی ساکش را بست گفتم:« مهدی ناراحت نیستی»

با تعجب پرسید:« چرا؟»

گفتم:«از شهید نشدن»

 لبخندی زد و گفت:«شیطون»

ادامه داد:« دعا کن حاجتم را خدا بدهد»

 برایش قرآن آماده کردم وقتی می خواست از زیر قرآن رد شود یک بسته به من داد با خوشحالی پرسیدم:« این چیه ؟»

خندید و گفت:«برای خواهر عزیزم یک مقنعه خریدم تا همیشه و در همه حال با حجاب باشد و برادرش همیشه به او افتخار کند»

 بسته هدیه در دستم بود و او می فت .رفتنی که بازگشتی نداشت و خبر شهادت.

من ماندم با آخرین وصیت برادرم ،مهدی سالها از آن آخرین دیدار می گذرد و من همیشه پایبند به حجابم بودم .برادر می توانی به خواهرت افتخار کنی .