شهادت دو برادر در ماه رمضان
دومین شهید خانواده
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمدحسین بنی اسدی دومین شهید خانواده اکبر و فاطمه، در اولین روز خرداد سال ۱۳۴۲ در روستای ورآباد خمین به دنیا آمد. به مدرسه رفت و سیکلش را گرفت. ترک تحصیل کرد و به کار کشاورزی مشغول شد. هفده هجده سالگی عضو کمیته انقلاب اسلامی شد و چندین بار به جبهه رفت. دو سه بار هم مجروح شد و در بیمارستان های تبریز، کرمانشاه و تهران بستری شد.
از کمیته استعفا داد و در کمیته امداد امام خمینی (ره) مشغول به خدمت شد. پدرش کشاورز بود و از این راه امرار معاش می کرد و خانواده ۹ نفره را پیش می برد.
دلتنگی خانواده
برادرش ابوالفضل در عملیات رمضان شهید شد و از او سه فرزند به یادگار ماند. محمدحسین آخرین بار در فروردین ماه سال ۶۵ به جبهه رفت و چند روز بعد از ناحیه چشم، سینه و بازو مجروح و هنوز بهبودی کامل به دست نیاورده بود که به منطقه برگشت.
خواهر محمدحسین می گوید: با هم برای دیدن برادرم به تهران رفتیم. پس از دید و بازدید گفت: «می خوام برم بیمارستان پیش دکترم و ببینم برای این ترکش ها چی میگه؟»
خیلی دیر کرد و ما دلشوره گرفتیم. آن زمان تلفن همراه نبود که بشود تماس گرفت و از موقعیت هم مطلع شد. به منزل فامیل ها زنگ زدیم. خبری ازش نشد. نمی دانستیم که کدام بیمارستان رفت. لااقل به فکرمان هم نرسید که از او بپرسیم کجا می رود؟
تا رسید به خانه شب شده بود. ما همه عصبانی بودیم. هر کدام یک تکه بهش پراندیم. با خونسردی گفت: «مگه چی شده؟ شما یک روز من رو ندیدین این قدر دلتنگی می کنین، پس اگه شهید بشم چکار می کنین؟»
شهادت دو برادر در ماه رمضان
در واحد اطلاعات و عملیات لشکر هفده علی بن ابی طالب خدمت می کرد که در روز چهارم خرداد ماه ۱۳۶۵ در جزیره مجنون بر اثر برخورد ترکش به بدن به شهادت رسید.
پس از تشییع پیکرش در خمین، در روستای ورآباد در جوار دیگر دوستان شهیدش به خاک سپرده شد. برحسب اتفاق هر دو برادر در ماه رمضان به شهادت رسیدند. پدر بزرگوار این دو شهید ساکن شهرستان سمنان می باشد و پرونده شهادتشان در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان سمنان است.
فرازهایی از وصیت نامه شهید محمدحسین بنی اسدی
